Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Marcel Hirscher
austriacki narciarz alpejczyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Marcel Hirscher (ur. 2 marca 1989 w Annaberg-Lungötz) – austriacki narciarz alpejski, dwukrotny mistrz olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata, sześciokrotny medalista mistrzostw świata juniorów, ośmiokrotny zdobywca Pucharu Świata oraz wielokrotny zdobywca Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji giganta i slalomu. 67 razy zwyciężał w zawodach Pucharu Świata, co daje mu trzecie miejsce w historii, za Amerykanką Mikaelą Shiffrin oraz Szwedem Ingemarem Stenmarkiem. Przez wielu ekspertów i zawodników uznawany jest za najlepszego narciarza alpejskiego w historii tej dyscypliny.
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Marcel Hirscher pojawił się 5 grudnia 2004 roku we włoskim Sulden, gdzie w zawodach National Junior Race zajął 26. miejsce w slalomie. W 2007 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Altenmarkt, zwyciężając w gigancie i zajmując srebrny medal w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Formigal był najlepszy w obu tych konkurencjach. Ostatnie sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnął podczas mistrzostw świata juniorów w Garmisch-Partenkirchen w 2009 roku, gdzie był drugi w supergigancie i trzeci w gigancie.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 17 marca 2007 roku w Lenzerheide, gdzie zajął 24. miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Blisko rok później, 9 marca 2008 roku w Kranjskiej Gorze po raz pierwszy stanął na podium – był trzeci w slalomie, ulegając tylko Włochowi Manfredowi Mölggowi i Ivicy Kosteliciowi z Chorwacji. Pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ zanotował 13 grudnia 2009 roku w Val d’Isère, gdzie okazał się najlepszy w gigancie. Łącznie ponad 30 razy stawał na podium, odnosząc przy tym ponad 20 zwycięstw. Wyniki te pozwoliły mu zwyciężyć w klasyfikacji generalnej w sezonach 2011/2012, 2012/2013, 2013/2014, 2014/2015, 2015/2016 i 2016/2017. Jest pierwszym męskim narciarzem, któremu udało się tego dokonać sześć razy. Ośmiokrotnie sięgał też po Małą Kryształową Kulę: w slalomie w sezonach 2012/2013, 2013/2014, 2014/2015 i 2016/2017 oraz w gigancie w sezonach 2011/2012, 2014/2015, 2015/2016 i 2016/2017.
W 2009 roku wystartował na mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie zajął między innymi czwarte miejsce w gigancie, przegrywając walkę o medal z Tedem Ligetym z USA o 0,07 s. Na tych samych mistrzostwach wziął udział także w slalomie i superkombinacji, jednak pierwszej konkurencji nie ukończył, a w drugiej został zdyskwalifikowany. Rok później, podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver był piąty w slalomie i czwarty w gigancie. W walce o podium w drugiej z tych konkurencji lepszy o 0,08 s okazał się Norweg Aksel Lund Svindal. Na rozgrywanych w 2011 roku mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen nie wystąpił po tym jak na początku tego roku złamał kostkę[1]. Swoje pierwsze medale w kategorii seniorów zdobył na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku, gdzie zwyciężył w zawodach drużynowych i slalomie, a w gigancie zajął drugie miejsce za Ligetym. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, zdobywając srebrny medal w slalomie. Na tych samych igrzyskach był ponownie czwarty w gigancie, tym razem walkę o medal przegrywając z Francuzem Alexisem Pinturault. W 2015 roku, na mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek zdobył złote medale w zawodach drużynowych i superkombinacji oraz srebrny medal w gigancie, w którym przegrał tylko z Tedem Ligetym. 29 stycznia 2017 roku w Garmisch-Partenkirchen odniósł swoje 40. zwycięstwo w zawodach Pucharu świata, zrównując się w ten sposób liczbą zwycięstw z Pirminem Zurbriggenem. Podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz w 2017 roku ponownie zdobył trzy medale. Tym razem najlepszy był w gigancie i slalomie, a w superkombinacji zdobył srebro, ulegając jedynie Szwajcarowi Luce Aerniemu. Na igrzyskach olimpijskich w Pjonczang zwyciężył w superkombinacji oraz slalomie gigancie, zaś w slalomie nie udało mu się ukończyć pierwszego przejazdu. 4 września 2019 roku ogłosił decyzję o zakończeniu kariery[2].
27 października 2024 roku w austriackim Sölden wznowił rywalizację w Pucharze Świata. Od początku tego sezonu reprezentuje barwy Królestwa Niderlandów, kraju urodzenia swojej matki[3].
Remove ads
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa świata juniorów
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacjach
Miejsca na podium
Sezon | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
2006/2007 | - | - | - | - |
2007/2008 | - | - | 2 | 2 |
2008/2009 | - | - | 1 | 1 |
2009/2010 | 2 | 4 | - | 6 |
2010/2011 | 1 | 2 | 1 | 4 |
2011/2012 | 9 | 2 | 3 | 14 |
2012/2013 | 6 | 10 | 2 | 18 |
2013/2014 | 5 | 3 | 5 | 13 |
2014/2015 | 8 | 4 | 2 | 14 |
2015/2016 | 8 | 8 | 3 | 19 |
2016/2017 | 6 | 9 | 1 | 16 |
2017/2018 | 13 | 1 | 2 | 16 |
2018/2019 | 9 | 4 | 2 | 15 |
SUMA | 67 | 47 | 24 | 138 |
Zwycięstwa w zawodach
Pozostałe miejsca na podium w zawodach
Kranjska Gora – 9 marca 2008 (slalom) – 3. miejsce
Bormio – 15 marca 2008 (slalom) – 3. miejsce
Val d’Isère – 12 grudnia 2008 (superkombinacja) – 3. miejsce
Val d’Isère – 11 grudnia 2009 (superkombinacja) – 2. miejsce
Adelboden – 10 stycznia 2010 (slalom) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 29 stycznia 2010 (gigant) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 31 stycznia 2010 (slalom) – 2. miejsce
Beaver Creek – 5 grudnia 2010 (gigant) – 3. miejsce
Adelboden – 9 stycznia 2011 (slalom) – 2. miejsce
Wengen – 16 stycznia 2011 (slalom) – 2.miejsce
Beaver Creek – 6 grudnia 2011 (gigant) – 2. miejsce
Beaver Creek – 8 grudnia 2011 (slalom) – 3. miejsce
Crans-Montana – 26 lutego 2012 (gigant) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 10 marca 2012 (gigant) – 3. miejsce
Schladming – 15 marca 2012 (supergigant) – 3. miejsce
Sölden – 28 października 2012 (gigant) – 3. miejsce
Levi – 11 listopada 2012 (slalom) – 2. miejsce
Beaver Creek – 2 grudnia 2012 (gigant) – 2. miejsce
Val d’Isère – 8 grudnia 2012 (slalom) – 3. miejsce
Wengen – 20 stycznia 2013 (slalom) – 2. miejsce
Ga-Pa – 24 lutego 2013 (gigant) – 2. miejsce
Alta Badia – 16 grudnia 2012 (gigant) – 2. miejsce
Monachium – 1 stycznia 2013 (slalom równoległy) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 9 marca 2013 (gigant) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 10 marca 2013 (slalom) – 2. miejsce
Lenzerheide – 16 marca 2013 (gigant) – 2. miejsce
Lenzerheide – 17 marca 2013 (slalom) – 2. miejsce
Sölden – 27 października 2013 (gigant) – 3. miejsce
Beaver Creek – 8 grudnia 2013 (gigant) – 3. miejsce
Bormio – 6 stycznia 2014 (slalom) – 2. miejsce
Adelboden – 11 stycznia 2014 (gigant) – 3. miejsce
Wengen – 17 stycznia 2014 (slalom) – 3. miejsce
Kitzbühel – 26 stycznia 2014 (superkombinacja) – 3. miejsce
Schladming – 28 stycznia 2014 (slalom) – 2. miejsce
Sankt Moritz – 2 lutego 2014 (gigant) – 2. miejsce
Levi – 16 listopada 2014 (slalom) – 2. miejsce
Beaver Creek – 7 grudnia 2014 (gigant) – 3. miejsce
Adelboden – 11 stycznia 2015 (slalom) – 3. miejsce
Kitzbühel – 23 stycznia 2015 (superkombinacja) – 2. miejsce
Kitzbühel – 25 stycznia 2015 (slalom) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 14 marca 2015 (gigant) – 2. miejsce
Sölden – 25 października 2015 (gigant) – 3. miejsce
Val d’Isère – 13 grudnia 2015 (slalom) – 2. miejsce
Madonna di Campiglio – 22 grudnia 2015 (slalom) – 2. miejsce
Adelboden – 10 stycznia 2016 (slalom) – 2. miejsce
Kitzbühel – 24 stycznia 2016 (slalom) – 2. miejsce
Schladming – 26 stycznia 2016 (slalom) – 2. miejsce
Hinterstoder – 26 lutego 2016 (gigant) – 2. miejsce
Hinterstoder – 27 lutego 2016 (supergigant) – 3. miejsce
Hinterstoder – 28 lutego 2016 (gigant) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 4 marca 2016 (gigant) – 3. miejsce
St. Moritz – 20 marca 2016 (slalom) – 2. miejsce
Sölden – 23 października 2016 (gigant) – 2. miejsce
Val d’Isère – 4 grudnia 2016 (gigant) – 2. miejsce
Val d’Isère – 10 grudnia 2016 (gigant) – 2. miejsce
Val d’Isère – 11 grudnia 2016 (slalom) – 2. miejsce
Madonna di Campiglio – 22 grudnia 2016 (slalom) – 2. miejsce
Santa Caterina – 29 grudnia 2016 (superkombinacja) – 2. miejsce
Adelboden – 7 stycznia 2017 (gigant) – 2. miejsce
Adelboden – 8 stycznia 2017 (slalom) – 3. miejsce
Wengen – 15 stycznia 2017 (slalom) – 2.miejsce
Schladming – 24 stycznia 2017 (slalom) – 2. miejsce
Val d’Isère – 9 grudnia 2017 (gigant) – 3. miejsce
Alta Badia – 18 grudnia 2017 (gigant równoległy) – 3. miejsce
Kitzbühel – 21 stycznia 2018 (slalom) – 2. miejsce
Beaver Creek – 2 grudnia 2018 (gigant) – 2. miejsce
Wengen – 20 stycznia 2019 (slalom) – 3. miejsce
Kitzbühel – 26 stycznia 2019 (slalom) – 2. miejsce
Bansko – 22 lutego 2019 (superkombinacja) – 2. miejsce
Bansko – 24 lutego 2019 (gigant) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 10 marca 2019 (slalom) – 3. miejsce
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads