Marguerite Long

Marguerite Long, właśc. Marie-Charlotte Long (ur. 13 listopada 1874 w Nîmes, zm. 13 lutego 1966 w Paryżu) – francuska pianistka, pedagog.

Marguerite Long

Imię i nazwisko	Marie-Charlotte Long
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1874 Nîmes
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1966 Paryż
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianistka, pedagog
Odznaczenia

Życiorys

Gry na fortepianie uczyła się prywatnie u Antoine’a François Marmontela oraz w Konserwatorium Paryskim u Henriego Fissota.

W latach 1906–1940 uczyła w Konserwatorium, od 1921 także w École Normale de Musique. Do jej uczniów należeli m.in. Philippe Entremont, Jacques Février i Samson François. W 1942 założyła w Paryżu szkołę muzyczną.

Wraz z Jacques’em Thibaudem zorganizowała 1943 konkurs dla pianistów i skrzypków nazwany imieniem Long i Thibaud.

Marguerite Long uważana jest przez krytyków za najwybitniejszą pianistkę francuską XX wieku. Była zaprzyjaźniona z Claude'em Debussym, Gabrielem Faurém i Maurice’em Ravelem. Ravel zadedykował jej koncert fortepianowy G-dur i powierzył jej prawykonanie. Była też pierwszą wykonawczynią jego Le Tombeau de Couperin.

Odznaczenia

• Legia Honorowa (kawaler 1921, oficer 1930, komandor 1938)^[1]
• Order Narodowy Zasługi (pośmiertnie – krzyż wielki 1966)^[1]
• Order Palm Akademickich (oficer)^[1]

Publikacje

• 1959: Le Piano
• 1960: Au piano avec Debussy
• 1963: Au piano avec Fauré
• 1963: La Petite Méthode de piano
• 1971: Au piano avec Ravel