Maria Ejchart

Maria Ejchart z domu Koszur, właśc. Maria Dorota Ejchart-Dubois (ur. 11 kwietnia 1976 w Warszawie^[1]) – polska prawniczka, zajmująca się prawami człowieka, współzałożycielka inicjatywy Wolne Sądy i Komitetu Obrony Sprawiedliwości, prezeska Stowarzyszenia im. prof. Zbigniewa Hołdy, od 2023 podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości.

Maria Ejchart

Maria Ejchart (2023)
Pełne imię i nazwisko	Maria Dorota Ejchart-Dubois
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1976 Warszawa
Podsekretarz stanu w Ministerstwie sprawiedliwości
Okres	od 13 grudnia 2023

Życiorys

Maria Ejchart jest prawniczką^[2]. Związana jest z Helsińską Fundacją Praw Człowieka^[3] – największą organizacją pozarządową w Polsce, w której współtworzyła i koordynowała liczne programy monitoringowe i edukacyjne. Od 2003 koordynuje program „Niewinność”^[3] zajmujący się pomyłkami sądowymi i osobami niesłusznie skazanymi. Jest polską członkinią European Innocence Network, organizacji zrzeszającej europejskie programy zajmujące się problemem niesłusznych skazań.

Pracuje jako trenerka i ekspertka z zakresu praw człowieka. Obszarem jej szczególnego zainteresowania są prawa osób pozbawionych wolności. Była członkinią Rady Społecznej przy Rzeczniku Praw Obywatelskich^[4] oraz współprzewodniczącą Komisji Ekspertów Krajowego Mechanizmu Prewencji Tortur^[5].

Od 2015 jest prezeską zarządu Stowarzyszenia im. prof. Zbigniewa Hołdy^[6]. Jest współtwórczynią Inicjatywy Obywatelskiej #WolneSądy^[7] i Komitetu Obrony Sprawiedliwości KOS^[8], w którym od 2018 pełni funkcję koordynatorki. W ramach prac KOS reprezentuje sędziów przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu w kluczowych postępowaniach dotyczących niezależności sądów i niezawisłości sędziów^[9]. Od 2017 była współorganizatorką dziesiątek akcji protestacyjnych w sprawie obrony praworządności i represjonowanych sędziów.

Uczestniczyła w procesach legislacyjnych w parlamencie jako ekspertka, m.in. w pracach zespołów parlamentarnych ds. Ładu Konstytucyjnego i Reformy Wymiaru Sprawiedliwości oraz jako ekspertka Sejmowej Komisji Sprawiedliwości w zakresie oceny działań Służby Więziennej.

W latach 2011–2012 na zaproszenie USAID współtworzyła w Libii warsztaty dla organizacji pozarządowych o demokracji i prawach człowieka. Prowadziła warsztaty dotyczące monitorowania postępowań sądowych w Mongolii. Jako ekspertka przygotowywała rekomendacje dla Sądu Najwyższego w Tadżykistanie w zakresie przeciwdziałania torturom i nieludzkiemu traktowaniu. Współorganizatorka i uczestniczka wielu międzynarodowych konferencji, między innymi we współpracy z ICJ World Congress.

Występuje jako ekspertka w procesach ekstradycyjnych obywateli polskich toczących się przed sądami w Wielkiej Brytanii i Irlandii, dotyczących przestrzegania praw człowieka i możliwości zapewnienia odpowiedniej opieki medycznej w polskich jednostkach penitencjarnych.

Orzekała w Wojewódzkiej Komisji ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych w Warszawie^[10].

Autorka raportów dotyczących stanu przestrzegania praw człowieka w Polsce dla krajowych i zagranicznych instytucji (UN CAT, UN Human Rights Comittee, CPT). Współautorka licznych publikacji w tym monografii naukowej „Dożywotnie pozbawienie wolności. Zabójca, jego zbrodnia i kara”^[11].

13 grudnia 2023 została powołana na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości^[12][13].

Życie prywatne

Córka inżyniera Jana Koszura (1943–2019) oraz Barbary ze Świętorzeckich (1944–1981)^[14][1]. Jej mężem był prawnik Jacek Dubois^[15]. Informacja o rozwodzie została przez nią przekazana do publicznej wiadomości podczas konferencji prasowej 10 stycznia 2024 celem wyjaśnienia podejrzeń o konflikt interesów, który miał być związany z obejmowaną przez Marię Ejchart funkcją wiceministra sprawiedliwości oraz działalnością jej męża^[15].

Nagrody i wyróżnienia

• 2018 – Medal Prezydenta Miasta Lublina
• 2019 – wyróżnienie w XIII edycji Nagrody im. Edwarda J. Wende (zespołowo, za stworzenie inicjatywy #Wolne Sądy)^[16]
• 2022 – wyróżnienie odznaką „Adwokatura dla zasłużonych”
• 2022 – wyróżnienie na liście „25 prawniczek w biznesie” redakcji „Forbes Women”

Publikacje

• Wrongful Convictions in Poland, 80 U. Cin. L. Rev., 2013^[17].
• Ejchart M., Fajst M., Niełaczna M., Wykonanie kary dożywotniego pozbawienia wolności. Gdzie jest sens i koniec? Prezentacja wyników badań przeprowadzonych w 2012 roku, w: Współczesne uwarunkowania i wzory procesów resocjalizacji, reintegracji i inkluzji, red. M. Marzec-Holka, K. Mirosław-Nawrocka, J. Moleda, Warszawa 2014^[18].
• Ejchart-Dubois M., Markowska M., Pełnoletniość więzienna – strategie adaptacji do długoterminowej izolacji na podstawie analizy przypadków trzech kobiet najdłużej odbywających karę dożywotniego pozbawienia wolności w Polsce, PAN, Instytut Nauk Prawnych, Zakład Kryminologii, „Archiwum Kryminologii” t. XXXIX 2017^[19].
• Ejchart M. Błońska B. Rozdział Kobiety – zabójczynie. Kobiety skazane na karę dożywotniego pozbawienia wolności w Polsce, 2017^[20]
• Ejchart M., Niełaczna M., Rzepliński A., Dożywotnie pozbawienie wolności. Zabójca, jego zbrodnia i kara, 2018^[21].
• Ejchart M., Niełaczna M., Wilkowska-Płóciennik A. The Right to Hope for Lifers: An Analysis of Court Judgments and Practice in Poland, 2020^[22].
• Ejchart M., Sprawa Komendy na pewno uświadomiła nam jedno. Sądy się mylą. Nie jednostkowo, mylą się systemowo, Warszawa 2020^[23].
• Ejchart-Dubois M., Kobiety dożywotnio pozbawione wolności. Tęsknota, bezradność i nadzieja w Dożywotni więźniowie. Najlepsi z najgorszych i źli stale. Redakcja naukowa Maria Niełaczna, Joanna Klimczak, Warszawa 2022^[24].
• Ejchart-Dubois M., Kara niedoskonała. Przeciw karze dożywotniego pozbawiania wolności.[w] O wolność i prawo. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Andrzejowi Rzeplińskiemu. Wolters Kluwer Warszawa 2022^[25].
• Ejchart-Dubois M. […] próby otwierania dyskusji o karze śmierci są tyleż anachroniczne, co niemoralne i niebezpieczne [OPINIA], styczeń 2023^[26].