Mathias Rosen

Mathias Rosen (ur. 15 sierpnia 1804^[1], zm. 30 grudnia 1865 w Warszawie) – polski bankier, filantrop i działacz społeczny żydowskiego pochodzenia, działacz ruchu asymilatorskiego wśród polskich Żydów, prezes warszawskiej gminy żydowskiej.

Mathias Rosen

Data urodzenia	15 sierpnia 1804, 1806 lub 1807
Data i miejsce śmierci	30 grudnia 1865 Warszawa
Zawód, zajęcie	bankier

Grób Mathiasa Rosena na cmentarzu żydowskim w Warszawie

Życiorys

Urodził się jako syn bankiera Izaaka Szymona Rosena (1765-1848) i Rebeki z domu Szwajcer. Był właścicielem założonego przez ojca banku I. S. Rosen

Był współinicjatorem akcji produktywizacji ludności żydowskiej, świadczył hojnie na rzecz ubogich, polskich wydawnictw i czasopism, udzielał stypendiów młodym polskim artystom, bez względu na ich wyznanie, był jednym z opiekunów Domu Przytułku Sierot i Ubogich Starozakonnych w Warszawie, inspektorem szkół elementarnych dla dzieci żydowskich. Był członkiem Rady Stanu Królestwa Polskiego oraz uczestniczył w Delegacji Miejskiej.

Podczas powstania styczniowego, jako delegat konspiracyjnego Rządu Narodowego, wyjeżdżał z misją dyplomatyczną za granicę.

W latach 1841–1844 stał na czele warszawskiego dozoru bożniczego. Był wiceprezesem synagogi na Daniłowiczowskiej i wiceprezesem wydziału ekonomiczno-administracyjnego Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Z zamiłowania zajmował się archeologią i historią, był kolekcjonerem i mecenasem sztuki.

Był zwolennikiem asymilacji Żydów i ich zbliżenia z kulturą polską^[2].

Został odznaczony Orderem Świętego Stanisława III klasy.

Był żonaty z Justyną Strohblum, z którą miał cztery córki: Aleksandrę (1838-?), Józefę (1840-?), Wiktorię (1841-?) i Laurę (1844-1844).

Mathias Rosen pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 20, rząd 3)^[3][4].