Mauro Piacenza

Mauro Piacenza (ur. 15 września 1944 w Genui) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, arcybiskup, przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Dziedzictwa Kulturowego Kościoła w latach 2003–2007, przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Archeologii Sakralnej w latach 2004–2007, sekretarz Kongregacji ds. Duchowieństwa w latach 2007–2010, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa w latach 2010–2013, kardynał od 2010 (najpierw w stopniu diakona, w 2021 promowany do stopnia prezbitera), penitencjariusz większy w latach 2013–2024.

Mauro Piacenza

Kardynał prezbiter
Mauro Piacenza (2022)
Una quies in veritate Spokój wyłącznie w prawdzie
Kraj działania	Watykan
Data i miejsce urodzenia	15 września 1944 Genua
Penitencjariusz większy
Okres sprawowania	2013–2024
Prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa
Okres sprawowania	2010–2013
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	21 grudnia 1969
Nominacja biskupia	13 października 2003
Sakra biskupia	15 listopada 2003
Kreacja kardynalska	20 listopada 2010 Benedykt XVI
Kościół tytularny	św. Pawła przy Trzech Źródłach

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	15 listopada 2003
Miejscowość	Genua
Miejsce	katedra św. Wawrzyńca
Konsekrator	Tarcisio Bertone
Współkonsekratorzy	Darío Castrillón Hoyos Alberto Tanasini
Konsekrowani biskupi Krzysztof Nykiel 22 czerwca 2024
Współkonsekrowani biskupi Carlo Chenis 10 lutego 2007 Francesco Moraglia 3 lutego 2008 Fernando José Monteiro Guimarães 31 marca 2008

Życiorys

Święcenia prezbiteriatu przyjął 21 grudnia 1969, jego głównym konsekratorem był kardynał Giuseppe Siri. Został kapłanem archidiecezji Genui i początkowo pracował jako wikariusz w parafiach. Następnie został asystentem kościelnym przy Università degli Studi di Genova, najważniejszej genueńskiej uczelni wyższej, w której sam również wykładał prawo kanoniczne. W 1986 otrzymał godność kanonika. W 1990 został przeniesiony do pracy w Watykanie (Kongregacji ds. Duchowieństwa).

Dziesięć lat później wszedł w skład kierownictwa Kongregacji jako jej podsekretarz. 13 października 2003 papież Jan Paweł II mianował go przewodniczącym Papieskiej Komisji ds. Dziedzictwa Kulturowego Kościoła^[1]. W związku z tą nominacją 15 listopada 2003 został wyświęcony na biskupa i otrzymał stolicę tytularną Victoriana. Sakry udzielił mu kardynał Tarcisio Bertone. W sierpniu 2004 stanął na czele Papieskiej Komisji ds. Archeologii^[2], a w 2007 powrócił do Kongregacji ds. Duchowieństwa jako jej sekretarz (w związku z tym został jednocześnie wyniesiony do godności arcybiskupa)^[3]. 7 października 2010 objął najwyższe stanowisko w Kongregacji – jej prefekta^[4]. 20 października 2010 papież Benedykt XVI ogłosił jego nominację kardynalską^[5], zaś miesiąc później kreował go kardynałem-diakonem San Paolo alle Tre Fontane^[6]. 21 września 2013 został mianowany przez papieża Franciszka penitencjariuszem większym^[7], natomiast 6 kwietnia 2024 papież przyjął jego rezygnację w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego^[8].

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

3 maja 2021 podniesiony przez papieża Franciszka do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem tytułu na zasadzie pro hac vice^[9]. 15 września 2024 z racji osiągnięcia 80 roku życia utracił prawo do udziału w konklawe^[10].