Max Jacob

Max Jacob (ur. 12 lipca 1876 w Quimper, zm. 5 marca 1944 w Drancy) – francuski poeta, malarz, pisarz i krytyk pochodzenia żydowskiego; główny twórca wiersza kubistycznego^[1], związany także z surrealizmem oraz ruchem dada.

Max Jacob

Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1876 Quimper
Data śmierci	5 marca 1944
Narodowość	francuska
Dziedzina sztuki	poezja
Epoka	dadaizm kubizm surrealizm

Życiorys

Za życia niedoceniony, zyskał miano jednego z największych twórców międzywojennej awangardy^[2]. Jego poezję cechuje magiczny klimat oraz zamiłowanie do społecznych masek i ludowego humoru.

Wśród ówczesnej cyganerii artystycznej Max Jacob wyróżniał się zamiłowaniem do kabały i ekscentrycznym wyglądem. W wieku 38 lat nawrócił się z judaizmu na wiarę katolicką, z powodu – jak sam twierdził – widzenia, w którym rozmawiał z Jezusem^[3]. Odtąd jego twórczość często podejmowała tematykę religijną, łącząc surrealistyczną formę z litanijną i modlitewną treścią.

Twórczość

Jacob – choć często spychany na margines – należy do czołówki największych poetów francuskiej cyganerii artystycznej okresu międzywojennego. W jego twórczości znajdują odzwierciedlenie ówczesne nurty awangardowe (także z obszaru malarstwa): surrealizm, dadaizm czy kubizm – z całym zapleczem nihilistycznego nastawienia do życia mieszczańskiego, kpiny z konwenansów i schematów myślowych. Mimo to, trudno zaklasyfikować jego poezję do jednego konkretnego nurtu.

Poezja Jacoba wywodzi się również z kręgów fascynacji naukami ezoterycznymi i kabałą.

Jego grób w Saint-Benoît-sur-Loire zdobią dzieła René Iché.

• 
•