Menno Simons

Menno Simons (ur. 1496, zm. 1561) – reformator religijny, jeden z głównych przedstawicieli pacyfistycznego anabaptyzmu, założyciel mennonitów.

Menno Simons

Menno Simons na drzeworycie
Data i miejsce urodzenia	1496 Witmarsum, Holandia
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 1561 Wüstenfelde, Niemcy

W młodości stracił brata w czasie starć między katolikami a anabaptystami^[1]. Początkowo zwolennik Marcina Lutra. Autor Fundamentbook (1539), przywódca gminy chrześcijańskiej nazwanej od niego mennonitami, którzy po jego śmierci rozdzielili się na dwie grupy: liberalnych i rygorystycznych. Nawiązując do starotestamentowej tradycji, ogłosił Kościół „społecznością świętych”, co było przejawem antyklerykalizmu i negacją stosunków panujących w Kościele katolickim.

W 1542 przybył do mennonitów osiedlonych na dzisiejszym terytorium Polski w celu rozstrzygnięcia sporu religijnego^[2].

Zobacz też

• Amisze