Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Michelangelo Antonioni
włoski reżyser i scenarzysta filmowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Michelangelo Antonioni, OMRI (ur. 29 września 1912 w Ferrarze, zm. 30 lipca 2007 w Rzymie)[1] – włoski reżyser filmowy, scenarzysta, montażysta i autor.
Początkowo niedoceniany, głównie za sprawą niewielkiego zainteresowania ze strony publiczności oraz nieprzychylnej krytyki, która zarzucała Antonioniemu odejście od zasad neorealizmu, z czasem zyskał rangę mistrza filmu psychologicznego[2]. Dziś uznawany jest za jednego z najwybitniejszych twórców kina autorskiego w historii[3].
Jego dzieła uchodzą za rewolucyjne w kwestii filmowej narracji oraz podejścia do realizmu w kinie[3]. Cechują je powolne ruchy kamery utrzymane w poetyce „slow cinema”, oszczędna gra aktorów i nieraz brak klasycznej linii fabularnej. Do jego najważniejszych filmów zalicza się Przygodę (1960), Noc (1961), Zaćmienie (1962) – nazwane „trylogią alienacji”, Czerwoną pustynię (1964), Powiększenie (1966) oraz Zawód: Reporter (1975).
Największe sukcesy artystyczne święcił w latach 60. XX wieku, niejednokrotnie wzbudzając kontrowersje śmiałością obyczajową swoich dzieł[4]. Antonioni (obok Henriego-Georges’a Clouzota oraz Roberta Altmana) jest jednym z trzech reżyserów w historii kina, którzy otrzymali główne nagrody na trzech najważniejszych festiwalach filmowych w Berlinie, Cannes i Wenecji – zdobył Złotego Niedźwiedzia za Noc (1961), Złotego Lwa za Czerwoną pustynię (1964) i Złotą Palmę za Powiększenie (1967). Co więcej, za Krzyk (1957) otrzymał także główną nagrodę Złotego Lamparta na MFF w Locarno. W 1995 roku podczas 67. ceremonii wręczenia Oscarów otrzymał nagrodę za całokształt twórczości.
Remove ads
Zarys kariery
Początkowo zajmował się filmem dokumentalnym, by od początku lat 50. konsekwentnie tworzyć własny styl ekspresji filmowej w kinie fabularnym. W 1950 nakręcił swój debiutancki film Kronika pewnej miłości. Jednak prawdziwie wielkie sukcesy nadeszły w latach 60. Wtedy to powstała słynna trylogia o samotności, na którą złożyły się filmy: Przygoda (1960), Noc (1961) i Zaćmienie (1962). We wszystkich tych obrazach wystąpiła Monica Vitti, ulubiona aktorka i muza reżysera.
O sukcesie i renomie Antonioniego najlepiej świadczy nagrodzenie jego filmów głównymi nagrodami na wszystkich trzech wiodących światowych festiwalach filmowych. Zdobył Złotego Niedźwiedzia na 11. MFF w Berlinie za Noc, Złotego Lwa na 25. MFF w Wenecji za Czerwoną pustynię[5] oraz Złotą Palmę na 20. MFF w Cannes za swoje najsłynniejsze dzieło – Powiększenie (1966).
W latach 70. reżyser nakręcił głośny film Zawód: Reporter (1975), w którym główną rolę zagrał Jack Nicholson. Później Antonioni tworzył jedynie sporadycznie, a jego filmy nie zyskiwały już takiego jak dawniej uznania. W 1995 otrzymał Oscara za całokształt twórczości.
Remove ads
Filmografia
- 1943 Ludzie znad Padu (Gente del Po)
- 1948 Oltre l'oblio
- 1948 Roma-Montevideo
- 1948 Nettezza urbana
- 1949 Ragazze in bianco
- 1949 Sette canne, un vestito
- 1949 Bomarzo
- 1949 Przesąd (Superstizione)
- 1949 L'amorosa menzogna
- 1950 La villa dei mostri
- 1950 La funivia del faloria
- 1950 Uomini in piú
- 1950 Kronika pewnej miłości (Cronaca di un amore)
- 1952 Zwyciężeni (I vinti)
- 1953 Miłość w mieście (L'amore in città)
- 1953 Dama bez kamelii (La signora senza camelie)
- 1955 Przyjaciółki (Le amiche)
- 1957 Krzyk (Il grido)
- 1959 Pod znakiem Rzymu (Nel segno di Roma)
- 1960 Przygoda (L'avventura)
- 1961 Noc (La notte)
- 1962 Zaćmienie (L'eclisse)
- 1964 Czerwona pustynia (Il deserto rosso)
- 1965 I tre volti
- 1966 Powiększenie (Blowup)
- 1970 Zabriskie Point
- 1972 Chung Kuo – Cina
- 1975 Zawód: Reporter (Professione: Reporter)
- 1980 Tajemnica Oberwaldu (Il mistero di Oberwald)
- 1982 Identyfikacja kobiety (Identificazione di una donna)
- 1989 Kumbha Mela
- 1989 Roma '90
- 1989 12 registi per 12 città
- 1993 Noto, Mandorli, Vulcano, Stromboli, Carnevale
- 1995 Po tamtej stronie chmur (Al di là delle nuvole)
- 2001 Il filo pericoloso delle cose
- 2004 Spojrzenie Michelangelo (Lo sguardo di Michelangelo)
- 2004 Eros
Remove ads
Nagrody i nominacje
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads