Miecław

Miecław (Masław, Mojsław, Miesław; zm. 1047) – cześnik króla Mieszka II, następnie władca Mazowsza w czasie wygnania władcy, kontestujący władzę Piastów.

Miecław

książę Mazowsza
Okres	od 1037 do 1047
Dane biograficzne
Data urodzenia	X/XI w.
Data śmierci	1047

     Terytorium państwa Miecława

Etymologia imienia

Imię występuje w źródłach jako Meczzlaus, Meczslaus, Meslaus, brzmiało Miecław, z Miecław, Miecisław, czyli ten, który miota sławę^{[potrzebny przypis]}. Według hipotezy Stanisława Rosponda, Masław miałby być skróconą formą niezachowanego w pierwotnym brzmieniu imienia Jimasław, który wtórnie utrzymał się jako Jimisław^[1] .

Życiorys

Po śmierci króla Mieszka II i ucieczce z kraju na Węgry jego syna, księcia Kazimierza Odnowiciela w kraju zapanował chaos oraz wybuchło w 1038 powstanie ludowe^[2]. W tym czasie Miecław objął władzę na Mazowszu ogłaszając się księciem (1037)^[3]. Założył tzw. „państwo Miecława”. Według ustaleń Mateusza Boguckiego Miecław umocnił swoje panowanie przez emisję własnych monet^[4]. Gdy Kazimierz powrócił w 1039 roku do Polski, Miecław przeciwstawił się mu zbrojnie w 1041 roku, sprzymierzając się z Pomorzanami i Jaćwingami^[5]. Konflikt ten znany jest w historiografii polskiej jako „bunt Miecława”. Kazimierz odniósł jednak zwycięstwo w bitwie pod Pobiedziskami na terenie Wielkopolski. Upadła wtedy koncepcja ustanowienia przez Miecława nowej dynastii^[3].

Według Galla Anonima Miecław zginął w 1047 roku w bitwie z wojskami księcia Kazimierza Odnowiciela i posiłkami księcia kijowskiego Jarosława Mądrego. Według przekazu Wincentego Kadłubka Miecław miał zbiec do Prus i dopiero tam zostać zamordowanym^[3].

Odniesienia w kulturze

• Miecław jest bohaterem powieści historycznej Józefa Ignacego Kraszewskiego, Masław: powieść z XI wieku, wydanej w 1877 roku^[6].
• Miecław jest jednym z bohaterów powieści „Mściwy karzeł i Masław, książę mazowiecki” Zygmunta Krasińskiego.
• Miecław jest także bohaterem powieści z gatunku fantastyki historycznej Witolda Jabłońskiego, „Słowo i miecz”. Ukazany jest jako bękart Bolesława Chrobrego oraz wierny wyznawca religii słowiańskiej.

Zobacz też

• Historia Polski (do 1138)
• Reakcja pogańska