Mieczysław Kosz

Mieczysław Kosz

Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1944 Antoniówka
Data i miejsce śmierci	31 maja 1973 Warszawa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	jazz
Zawód	instrumentalista, kompozytor
Aktywność	od lat 60. do 1973

Na skutek postępującej od dzieciństwa choroby, w wieku 12 lat został niewidomy^[1]^[2]. Jego styl łączył pianistykę jazzową z tradycjami muzyki romantycznej i charakterystycznymi nawiązaniami melodycznymi do polskiego folkloru. Pod względem stylistycznym porównywano go do Billa Evansa, z którym łączył Mieczysława Kosza podobny stosunek do formy i melodyki. W 1967 dokonał pierwszych nagrań dla Polskiego Radia. Nagrania te dały początek szerszemu zainteresowaniu sztuką ociemniałego pianisty. Współpraca ze znanymi muzykami, m.in. Czesławem Bartkowskim, Jackiem Ostaszewskim, Bronisławem Suchankiem, Januszem Stefańskim i Janem Ptaszynem Wróblewskim, udział w festiwalach Jazz Jamboree i Jazz nad Odrą oraz nagrody w konkursach zagranicznych (Wiedniu, Mönchengladbach, Montreux) zapewniły mu uznanie środowiska jazzowego i słuchaczy.

Zginął tragicznie, wypadając z okna mieszkania. Istnieje hipoteza, że było to samobójstwo^[2], co całkowicie wyklucza przyjaciel i sąsiad pianisty Wojciech Kwapisz, przytaczając relacje świadków jako gość audycji radiowej Zwierzenia przy muzyce (3 listopada 2023, Polskie Radio PIK)^[3]. Został pochowany we wsi Tarnawatka (przy trasie Zamość – Tomaszów Lubelski).

Imię pianisty nosi Stowarzyszenie „Zamojski Klub Jazzowy im. Mieczysława Kosza” w Zamościu. Jego pamięć uczcił zespół RGG Trio, dedykując mu płytę Unfinished Story – Remembering Kosz (Ecnalubma Records, 2007).

18 października 2019 miała miejsce premiera polska filmu fabularnego Ikar. Legenda Mietka Kosza w reżyserii Macieja Pieprzycy z Dawidem Ogrodnikiem w roli tytułowej^[4]. Inspiracją dla Macieja Pieprzycy była książka z 1990 Krzysztofa Karpińskiego Tylko smutek jest piękny. Opowieść o Mieczysławie Koszu^[5] (nowe uzupełnione wydanie pod tym samym tytułem ukazało się w 2019^[6]). W październiku 2019 wychodzi też książka autorstwa reżysera filmu. Jest ona inspirowana życiem muzyka i przedstawia jego biografię z intymnej, pierwszoosobowej perspektywy, skupiając się na odczuciach i wrażeniach, jakimi mógłby się podzielić sam Kosz, gdyby nie jego tragiczna śmierć.

Muzyczne wykształcenie Kosz odebrał uczęszczając do szkół muzycznych w Krakowie: szkoły I stopnia działającej wówczas przy ul. Jozefińskiej i szkoły II stopnia mieszczącej się wówczas przy ul. Warszawskiej. Uczył się gry na fortepianie pod kierunkiem prof. Romany Witeszczakowej.

Życiorys

Dyskografia

Filmografia

Przypisy

Wikiwand - on