Mieczysław Słupski

Jarosław Mieczysław Słupski, inżynier (ur. 1 kwietnia 1919 w Płoskirowie na Podolu, zm. 3 sierpnia 1991 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Jarosław Mieczysław Słupski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1919 Płoskirów
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1991 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1939–1984
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie”, Śląski Okręg Wojskowy
Stanowiska	pełnomocnik ministra Obrony Narodowej ds budownictwa specjalnego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Grób Mieczysława Słupskiego

Po 1920 przybył z rodziną do Polski. W 1937 ukończył Szkołę Podchorążych Saperów w Modlinie i jako dowódca plutonu saperów w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga walczył w kampanii 1939. Ranny w bitwie pod Kockiem. Do 1945 przebywał w niewoli niemieckiej.

W kwietniu 1945 zgłosił się do służby w LWP i pełnił służbę na kolejnych stanowiskach w służbie zakwaterowania i budownictwa. Podczas służby w Śląskim Okręgu Wojskowym, jako szef wydziału, szef zarządu kwaterunkowo-budowlanego ukończył studia politechniczne (budownictwo). Później szef Departamentu Kwaterunkowo Budowlanego Głównego Kwatermistrzostwa Wojska Polskiego – zastępca głównego kwatermistrza WP.

Generał brygady z 1968. W l. 1971–1973 dyrektor Departamentu Spraw Obronnych w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. Później pełnomocnik ministra Obrony Narodowej ds budownictwa specjalnego.

Od 1984 w stanie spoczynku. Mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B4-7-24)^[1]. Uroczystość pogrzebową poprzedziła msza żałobna w Katedrze polowej Wojska Polskiego, którą odprawił biskup polowy WP gen. bryg. Sławoj Leszek Głódź. W imieniu WP nad grobem przemówił gen. bryg. Roman Pusiak.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
• Złoty Krzyż Zasługi (1958)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (1982);
• Medal „Za długoletnią, ofiarną służbę” (1984)
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

odznaczenia resortowe. Nie zweryfikowano mu odznaczenia Krzyżem Walecznych, który według własnej relacji miał otrzymać 6 października 1939 od gen. Kleeberga.

Bibliografia

• H.P. Kosk - „Generalicja polska” wyd.: Oficyna Wydawnicza „Ajaks” Pruszków 2001
• JanuszJ. Królikowski JanuszJ., Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943−1990, t. III, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010, ISBN 978-83-7611-801-7, OCLC 833638240. Brak numerów stron w książce