Mieczysław Sołtys

Mieczysław Sołtys (ur. 7 lutego 1863 we Lwowie, zm. 11 listopada 1929 tamże) – polski kompozytor, dyrygent, pedagog i organizator życia muzycznego.

Mieczysław Sołtys

Mieczysław Sołtys na pocztówce wydanej we Lwowie, [1918–1936]
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1863 Lwów
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	11 listopada 1929 Lwów
Gatunki	muzyka poważna, muzyka romantyczna
Zawód	kompozytor, dyrygent, pedagog
Odznaczenia

Dom Mieczysława i Adama Sołtysów przy ul. Samczuka 28 (dawna ul. Poniatowskiego) we Lwowie

Grobowiec Mieczysława i Adama Sołtysów na Cmentarzu Łyczakowskim

Życiorys

Urodził się w rodzinie Józefa (1836–1887), urzędnika, i Michaliny z Łyczkowskich (1836–1915)^[1]. Po ukończeniu szkoły ludowej i gimnazjum, od 1881 kształcił się pod kierunkiem Karola Mikulego w Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. Równolegle studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Kontynuował studia od 1887 w Konservatorium der Gesellschaft für Musikfreundew Wiedniu (kompozycja), następnie w Paryżu (kontrapunkt i muzyka organowa w szkole Eugène Gigout). Wrócił do Lwowa w 1891 i został profesorem, a od 1899 dyrektorem Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie (przemianowanego po odzyskaniu przez Polskę niepodległości na „Polskie Towarzystwo Muzyczne we Lwowie”) i dyrektorem artystycznym Towarzystwa. Należał do Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Uczył gry na fortepianie oraz przedmiotów teoretycznych. Był także krytykiem muzycznym i redaktorem Wiadomości Artystycznych (1897–1899). Był główną postacią życia muzycznego Lwowa.

Jego twórczość obejmuje niemal wszystkie gatunki i formy, przede wszystkim jednak muzykę dramatyczną, w tym opery:

• komiczne (Rzeczpospolita Babińska i Panie Kochanku),
• romantyczne (Jezioro Dusza oraz Maria albo Opowieść kresowa według Marii Malczewskiego) oraz
• dramat muzyczny Nieboska komedia według Krasińskiego.

Wystawiono je m.in. na scenie Teatru Wielkiego we Lwowie.

Spośród utworów orkiestrowych najważniejsze jego dzieła to:

• Symfonia b-moll
• poematy symfoniczne
• Koncert fortepianowy c-moll

Skomponował także oratoria:

• Śluby Jana Kazimierza (1895)
• Królowa Korony Polskiej (1904)
• misterium dramatyczne Var sacrum o życiu św. Franciszka z Asyżu (1929)

Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy (od 1887) z Marią Józefą z Morawieckich (1860–1899), pianistką, z którą miał córkę Marię (1888–1918) oraz syna Adama, po raz drugi (od 1901) z Marią Wiktorią z Bibułowiczów (primo voto Jaszek). Drugie małżeństwo było bezdzietne^[1].

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim (kwatera 72-169)^[2][3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)^[4]
• Order Franciszka Józefa (Austro-Węgry, 1908)^[5]