Mieczysław Szymański

Mieczysław Szymański (ur. 8 listopada 1903 w Warszawie, zm. 22 września 1990 tamże) – polski malarz i rysownik.

Mieczysław Szymański

Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1903 Warszawa
Data i miejsce śmierci	22 września 1990 Warszawa
Dziedzina sztuki	malarstwo, tkanina
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie Władysława i Emilii z Kwiatkowskich^[1]. Od 1927 studiował na Wydziale Malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego, należał do ugrupowań Loża Wolnomalarska i Powiśle. Po ukończeniu nauki w 1932 tworzył pejzaże, martwe natury, sceny rodzajowe i kompozycje groteskowe charakteryzujące się nastrojowością, które uczestniczyły w wystawach w Instytucie Propagandy Sztuki (w 1934 otrzymał nagrodę IPS). Poza malarstwem przedmiotem jego zainteresowania była tkanina artystyczna, podczas wystawy w Paryżu w 1937 otrzymał Grand Prix.

Po II wojnie światowej mieszkał w Łodzi, gdzie poświęcił się pracy pedagogicznej oraz tworzeniu artystycznych makat i kilimów, za które w 1955 wyróżniono go Nagrodą Państwową II stopnia^[2]. W latach 1949–1974 kierował Pracownią Klasycznych Technik Tkackich na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Od 6 sierpnia 1934^[3] był mężem Ludwiki (1912–1984)^[4].

Zmarł w Warszawie, spoczął obok żony na cmentarzu na Tarchominie (kwatera 28/3/16, grób 4392)^[4].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 lipca 1955)^[5]
• Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)^[6]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[7]