Mikołaj Rostworowski

Mikołaj Rostworowski, imiona chrzestne Stanisław Antoni^[1], niekiedy podpisywał utwory Nik Rostworowski (ur. 4 września 1925 w Susznie w woj. tarnopolskim, zm. 8 listopada 1984 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta i poeta, działacz Stowarzyszenia „Pax”^[2].

Mikołaj Rostworowski

Data i miejsce urodzenia	4 września 1925 Suszno, woj. tarnopolskie
Data i miejsce śmierci	8 listopada 1984 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	dziennikarz, publicysta, poeta, działacz Stowarzyszenia „Pax”
Odznaczenia

Życiorys

Pochodził z rodziny Rostworowskich herbu Nałęcz^[3]. W latach 1937–1940 uczył się w szkołach we Lwowie^[2]. Od 1940 przebywał w Trzebieni koło Kozienic, gdzie jego ojciec był zarządcą majątku Marii Zamoyskiej^[2]. W 1944 zdał maturę w konspiracyjnym Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie^[2]. W latach 1944–1947 studiował ekonomię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i ekonomię na Uniwersytecie Poznańskim^[2].

W 1947 przeprowadził się do Warszawy, gdzie studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim^[2]. Został sekretarzem posła Aleksandra Bocheńskiego w Sejmie Ustawodawczym (1947–1952)^[2]. Był sprawozdawcą sejmowym dziennika „Słowo Powszechne”, podjął pracę w Stowarzyszeniu „Pax”^[2]. W latach 1948–1956 pracował w redakcji tygodnika „Dziś i Jutro”, początkowo jako redaktor techniczny, później jako kierownik działu i sekretarz redakcji^[2]. Od sierpnia 1955 do 1956 redaktor naczelny „Dziś i Jutro”^[2]. Od 1955 członek Związku Literatów Polskich, w 1956 wszedł w skład zarządu Stowarzyszenia „Pax”^[2]. W latach 1956–1962 redaktor naczelny tygodnika „Kierunki”^[2]. W latach 60. XX wieku był korespondentem prasy Stowarzyszenia „Pax” w czasie Soboru watykańskiego II^[2]. W latach 1975–1977 i 1980–1981 przebywał w Rzymie jako stały korespondent „Słowa Powszechnego”^[2].

W 1981 wraz z grupą działaczy i dziennikarzy Stowarzyszenia „Pax” sprzeciwił się stanowi wojennemu w Polsce, po czym został usunięty ze stowarzyszenia^[2]. W późniejszym okresie sporadycznie współpracował z miesięcznikiem „Królowa Apostołów”^[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 113, rząd 1, miejsce 17)^[4].

Publikacje książkowe

• Wiersze (1947)^[2]
• Czas dojrzewania (1949, wraz z Zygmuntem Przetakiewiczem)^[2]
• Smuga lata (1951)^[2]
• Przeciw nocy (1953)^[2]
• Czas niecierpliwych. Artykuły wybrane (1962)^[2]
• Znak solidarności. Korespondent soborowy o schemacie XIII (1965)^[2]
• Słowo o PAX-ie. 1945–1956 (1968)^[2]

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (1954)^[2]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1957)^[2]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)^[2]