Mina Konstadt

Mina Konstadt, także Konsztadt lub Konsztat (ur. 1835, zm. 1914 w Łodzi) – łódzka filantropka. Córka włocławskiego kupca, Dawida Dobrzyńskiego oraz żona przedsiębiorcy Hermana Konstadta^[1][2].

Działalność filantropijna

Grób Hermana i Miny Konstadtów

Razem z mężem angażowała się w działalność charytatywną na rzecz biednej części społeczności w Łodzi. Była m.in. prezesem fundacji Dom Ubogich w Łodzi działającej od 11 kwietnia 1893 roku, której głównym miejscem działalności był przytułek dla biednych, starców i kalek na ulicy Średniej 54 (dzisiaj ulica Pomorska 54). Po śmierci męża w 1895 roku, Mina została jedną z osób mających prawo głosu w zarządzie Fundacja im. Hermana i Miny małżonków Konstadtów (razem z Adolfem Dobranickim, Jakubem Sachsem, Salomonem Landau, Jakubem Hirszbergiem i dr Edmundem Krakowskim), która powstała na podstawie sporządzonego przed śmiercią testamentu Hermana Konstadta. W dokumencie unieruchomił on swój majątek w taki sposób, by stał się on funduszem wieczystym, z którego tylko dochody, to jest procenty, mają być obracane na cele przez niego wskazane^[3]. Z funduszu została opłacona budowa m.in. Żydowskiej Męskiej Szkoły Powszechnej im. Hermana i Miny małżonków Konstadt na ulicy Zawadzkiej 42 (dzisiaj ulica Próchnika 42) czy żydowski szpital dla dzieci również na ulicy Zawadzkiej (dzisiaj szpital im. Biegańskiego)^[4][5][2].

Mina Konstadt ufundowała pomnik nagrobny męża, który stał się pierwszym wybudowanym grobowcem rodzinnym na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi. W 1898 roku wybudowano również z inicjatywy żony zmarłego dom przedpogrzebowy^[5][6], który do dziś nosi nazwę ofiarodawcy^[4]. Autorem projektu architektonicznego domu był Adolf Zeligson.

Mina Konstadt zmarła 1914 roku, została pochowana w rodzinnym grobowcu, obok swojego męża^[5].