Mort Cooper

Morton Cecil Cooper (ur. 2 marca 1913, zm. 17 listopada 1958) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 11 sezonów w Major League Baseball.

Mort Cooper

miotacz
Pełne imię i nazwisko	Morton Cecil Cooper
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1913 Atherton
Data i miejsce śmierci	17 listopada 1958 Little Rock
Odbijał	prawą
Rzucał	prawą
Debiut	14 września 1938
Ostatni występ	7 maja 1949
Statystyki
Win–loss record	128–75
ERA	2,97
Strikeouty	913
Kariera klubowa
Lata Kluby 1938–1945 St. Louis Cardinals 1945–1947 Boston Braves 1947 New York Giants 1949 Chicago Cubs

Cooper podpisał kontrakt w 1933 roku jako wolny agent z St. Louis Cardinals i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu^[1][2]. W MLB zadebiutował 14 września 1938 w meczu przeciwko Philadelphia Phillies, w którym zaliczył zwycięstwo i double^[3][4]. W sezonie 1942 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game, zwyciężył w lidze w klasyfikacji zwycięstw (22), miał najlepszy wskaźnik ERA (1,78) i najwięcej shutoutów (10), a także został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem^[3][5]. W tym samym roku wystąpił w dwóch meczach World Series, w których Cardinals pokonali New York Yankees.^[6]

W 1944 zwyciężył w World Series po raz drugi; Cardinals wygrali St. Louis Browns 4–2^[3][7]. Finały te znane były również jako Trolley Series, Streetcar Series i St. Louis Showdown^[8]. W maju 1945 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Boston Braves^[9]. Grał jeszcze w New York Giants i Chicago Cubs^[9]. Zmarł 17 listopada 1958 w wieku 45 lat.

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda/wyróżnienie	Lata	Źródło
MVP National League	1942	[5]
4× All-Star	1942, 1943, 1945, 1946	[3]
2× zwycięzca w World Series	1942, 1944	[6][7]