Nagroda Alberta Einsteina

Nagroda Alberta Einsteina (czasami mylnie nazywana Medalem Alberta Einsteina) – nagroda w dziedzinie fizyki teoretycznej, która została ustanowiona w celu uznania wysokich osiągnięć. Została ona ufundowana przez Fundację Pamięci Lewisa i Rosy Strauss w 70. rocznicę urodzin Alberta Einsteina. Po raz pierwszy została przyznana w 1951 roku. Zawierała ona 15 000 dolarów oraz złoty medal stworzony przez rzeźbiarza Gilroya Robertsa(inne języki), później zmniejszona została do 5000 dolarów. Zwycięzca wybrany był przez komitet Institute for Advanced Study (pierwszy z nich składał się z Einsteina, Oppenheimera, von Neumanna i Weyla). Lewis Strauss był jednym z powierników instytutu^[1]. The New York Times nazwał ją „najwyższym tego typu wyróżnieniem w Stanach Zjednoczonych”. Niektórzy uważali ją za „prestiżowy odpowiednik Nagrody Nobla”^[2].

Laureaci nagrody

Z tym tematem związana jest kategoria: Laureaci Nagrody Alberta Einsteina.

Rok	Laureat	Źródło
1951	Kurt Gödel i Julian Schwinger	[3][4]
1954	Richard Feynman	[5]
1958	Edward Teller	[6]
1959	Willard Libby	[7]
1960	Leó Szilárd	[8]
1961	Luis Alvarez	[9]
1965	John Archibald Wheeler	[10]
1967	Marshall Rosenbluth(inne języki)	[11]
1970	Yuval Ne’eman	[12]
1972	Eugene Wigner	[13]
1978	Stephen Hawking	[2]
1979	Tullio Regge	[14]

Nagroda Einsteina a noble

Wśród trzynastu laureatów Nagrody Einsteina było pięciu noblistów, głównie w dziedzinie fizyki:

• 1951: Julian Schwinger (nobel fizyka 1965),
• 1954: Richard Feynman (nobel fizyka 1965),
• 1959: Willard Libby (nobel chemia 1960),
• 1961: Luis Alvarez (nobel fizyka 1961),
• 1972: Eugene Wigner (nobel fizyka 1963).