Nakwiatek żółtonogi

Nakwiatek żółtonogi^[1] (Anthicus flavipes) – gatunek chrząszcza z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Anthicinae.

Nakwiatek żółtonogi

Anthicus flavipes
(Panzer, 1797)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	nakwiatkowate
Podrodzina	Anthicinae
Rodzaj	Anthicus
Gatunek	Anthicus flavipes
Synonimy
Notoxus flavipes Panzer, 1797

Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w 1797 roku przez Georga W.F. Panzera jako Notoxus flavipes^[2].

Chrząszcz o ciele długości od 1,7 do 2,6 mm, gęsto porośniętym stosunkowo długim, trochę podniesionym owłosieniem. Ubarwienie głowy jest czarne, przedplecza czarnobrunatne z rozjaśnioną podstawą, pokryw brunatnożółte z przyciemnionymi rejonami przyszwowym i przytarczkowym, a głaszczków, czułków i odnóży żółtobrunatne. Punktowanie kwadratowej w zarysie głowy jest mniej gęste niż u A. sellatus, ale na skroniach punkty stykają się brzegami. Kształt trzech przedostatnich członów czułków jest kwadratowy. Punkty na przedpleczu i pokrywach są gęsto rozmieszczone. Zarys pokryw jest owalny, najszerszy tuż za środkiem długości^[3].

Owad ten zasiedla różne tereny o podłożu w postaci drobnoziarnistego piasku lub żwiru, np. pobrzeża wód, skraje lasów, przydroża, zbiorowiska ruderalne^[3][4], słonawiska^[3], piaskownie^[5]. Występuje na nizinach jak i pogórzach^[4]. Postacie dorosłe spotyka się od kwietnia do lipca wśród rozkładających się szczątków roślinnych, pod napływkami, na wysuszonej padlinie, a wieczorami także na niskiej roślinności^[3][4]. Przylatują do sztucznych źródeł światła^[5].

W Europie gatunek ten stwierdzony został w Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, Niemczech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Polsce, Czechach, Słowacji, na Węgrzech, Ukrainie, na Białorusi, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii i Rosji (na północ po Karelię^[4]). Ponadto znany z Bliskiego Wschodu^[2], Kaukazu^[3] i wschodniej części krainy palearktycznej^[2]. Wszędzie jest nieliczny^[1]. W Polsce jest owadem stosunkowo rzadko spotykanym^[3][4], ale drugim najczęściej spotykanym przedstawicielem rodzaju (po A. antherinus)^[6], znanym z rozproszonych stanowisk na terenie całego kraju^[4][6].