Nikolas van Wijk

Nicolaas van Wijk (ur. 17 października 1880, zm. 7 kwietnia 1941^[1]) – holenderski językoznawca, slawista^[2].

Nikolas van Wijk

Nicolaas van Wijk

Data urodzenia	17 października 1880
Data śmierci	7 kwietnia 1941
Zawód, zajęcie	językoznawca, slawista
Narodowość	holenderska
Odznaczenia

Życiorys

W 1913 r. został mianowany profesorem slawistyki na Uniwersytecie w Lejdzie. Od 1921 r. był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, a także Królewskiej Holenderskiej Akademii Sztuk i Nauk^[3]. Był przedstawicielem szkoły młodogramatyków, w ostatnich latach życia skierował się w stronę strukturalizmu^[1].

Jego główne prace dotyczą języków bałtyckich, słowiańskich, fonetyki, fonologii, akcentologii i dialektologii języków słowiańskich. Można wśród nich wymienić:

• Die baltischen und slawischen Akzent- und Intonationssysteme (1923)^[1]
• Die tschechisch-polnischen Übergangsdialekte... (1928)
• Les langues slaves: de l’unit à la pluralité (1939)^[1].

Odznaczenia

• Złoty Wawrzyn Akademicki (4 listopada 1937)^[4]