Norm Nixon

Norman Ellard Nixon (ur. 11 października 1955 w Macon) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji rozgrywającego, dwukrotny mistrz NBA. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako komentator spotkań Lakers w Fox Sports West, producent filmowy, aktor oraz agent sportowo-rozrywkowy^[1].

Norm Nixon

10
rozgrywający
Data i miejsce urodzenia	11 października 1955 Macon
Wzrost	188 cm
Masa ciała	77 kg
Kariera
Aktywność	1977–1989
Szkoła średnia	Southwest (Macon, Georgia)
College	Duquesne (1973–1977)
Draft	1977, numer: 22 Los Angeles Lakers
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1977–1983 Los Angeles Lakers 1983–1989 San Diego / Los Angeles Clippers 1989 Scavolini Pesaro

Mierzący 188 cm wzrostu koszykarz studiował na North Duquesne University. Do NBA został wybrany z 22 numerem w drafcie 1977 przez Los Angeles Lakers. W zespole tym spędził sześć lat (1977-1983). Był ważnym ogniwem mistrzowskich drużyn Lakers z lat 1980 i 1982. W 1983 został oddany do San Diego Clippers, do Los Angeles w zamian trafił Byron Scott. W Clippersach grał do 1989, w późniejszych latach kariery zmagając się z kontuzjami - stracił dwa pełne sezony. W NBA zdobył łącznie 12 065 punktów (15,7 na spotkanie) i miał 6 386 asyst (średnia 8,3). Dwa razy brał udział w NBA All-Star Game (1982, 1985).

Karierę kończył we Włoszech.

Od 1984 jest mężem tancerki, reżyserki, aktorki i producentki filmowej – Debbie Allen, z którą ma dwójkę dzieci^[1]. Jego szwagierką jest aktorka Phylicia Rashad, znana z serialu Bill Cosby Show. W koszykówkę, na poziomie akademickim (Wofford College i Southern University) grał też jego syn – Norman Ellard Nixon Jr (2006–2010)^[2][3].

Pracował jako agent sportowy (Premier Management Group Inc., Norm Nixon & Associates) oraz gwiazd muzyki i filmu. Reprezentował takie osoby jak: Doug Edwards, Samaki Walker, Jalen Rose, Maurice Taylor, Teddy Dupay, Gary Grant, Gerald Fitch, Peter Warrick, Larry Smith, Al Wilson, LL Cool J i TLC^[4][5][6].

Osiągnięcia

Na podstawie^[7], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

• Uczestnik turnieju NCAA (1977)
• Mistrz turnieju konferencji (1977)
• Zawodnik roku konferencji Eastern 8 (1977)^[8]
• MVP turnieju Atlantic 10 (1977)^[9]
• Zaliczony do składu All-American (1977)
• Drużyna Duquesne Dukes zastrzegła należący do niego numer 10

NBA

• Mistrz NBA (1980, 1982)
• Wicemistrz NBA (1983)
• Zaliczony do I składu debiutantów NBA (1978)^[10]
• Uczestnik meczu gwiazd:
  • NBA (1982, 1985)
  • Legend NBA (1992)^[11]
  • konkursu rzutów za 3 punkty (1986)
• Lider play-off w średniej asyst (1979, 1981)^[12]