Nossis

Nossis (gr. Νοσσίς, IV/III w. p.n.e.) – starożytna poetka grecka z Lokrów Epizefyryjskich w południowej Italii.

Żyła w czasach Ptolemeusza I. Zaliczana w starożytności do kanonu 9 poetek, była typową przedstawicielką kobiecej poezji hellenistycznej. Z jej twórczości zachowało się 12 epigramów w Antologii Palatyńskiej. Utwory jej, na ogół wotywne, o tematyce erotycznej, łączyły się z kultem Afrodyty. Dowodem lokalnego cenienia jej był fakt, że miasto zamówiło u niej utwór związany ze zdobyciem łupów wojennych na Bruttyjczykach^[1].

Porównywana z Safoną, sama czuła się jej pokrewna, na co wskazuje w jednym z utworów; w jej twórczości występują portrety kobiece (także heter), pisane niekiedy na zamówienie^[2]. W ocenie W. Steffena epigramy jej świadczą o powiązaniach z poezją lesbijską, z jej uwrażliwieniem na piękno przyrody. Z kolei podziw dla dzieł sztuki (portretu, posągu) zbliża ją do Erinny, prekursorki epigramatu aleksandryjskiego. Jednakże pewne cechy budowy wiersza dowodzą, że poetka nie przestrzegała ściśle reguł metryki aleksandryjskiej^[3].

Na polski tłumaczona przez Kazimierę Jeżewską, Zygmunta Kubiaka^[4] i Wiktora Steffena^[5].