Notchback

Notchback – rodzaj trójbryłowego nadwozia samochodowego, gdzie ostatnia bryła (bagażnik) jest mniej wyraźnie zarysowana, zwłaszcza kiedy klapa bagażnika jest krótka lub tylne okno jest prawie prostopadle nachylone względem nadwozia. Generalnie nazwa ta stosowana jest do pojazdów z wyraźnie prowadzoną tylną szybą łączącą równoległe linie dachu i bagażnika.

Nazwa pochodzi od angielskiego słowa notch oznaczającego wcięcie^[1]. Jego definicja jest dość płynna i różni się w zależności od miejsca użycia, termin ten stosowany może być do określenia sedanów, coupé, liftbacków czy też hatchbacków. Samochody z nadwoziem typu notchback cechują się dobrze widocznym przejściem z linii dachu do tylnej szyby. Terminem tym określa się także tylną część nadwozia tych pojazdów.

W przypadku niektórych modeli termin ten pozwala na odróżnienie podobnych do siebie, jednak różnych wersji nadwozia jak np. Chevrolet Vega Notchback (sedan) i Vega Hatchback.

Na terenie Stanów Zjednoczonych termin notchback odnosi się do konwencjonalnych trójbryłowych pojazdów z wyraźnie oddzieloną tylną bryłą, przejście między dachem a bagażnikiem wyznacza tylna szyba pochylona pod charakterystycznym kątem^[2].

General Motors twierdzi, że Cadillac Sixty Special z 1940 roku zapoczątkował nowy trend na nadwozia typu notchback z charakterystycznie poprowadzoną linią dachu i klapy bagażnika. Wielu amerykańskich producentów wzorowało się na nowej stylistyce przy projektowaniu swoich przedwojennych modeli^[3]. Nadwozia w stylu notchback były wciąż popularne w Stanach Zjednoczonych jeszcze na początku lat 60. XX wieku.

Chevrolet używał określenia notchback dla pojazdu Chevrolet Vega w wersji 2-drzwiowy sedan, od rocznika 1973 stosowano już nową nazwę – Vega Notchback^[4]. Oldsmobile przy projektowaniu rocznika 1970 modelu Cutlass Supreme czerpał inspirację z nurtu „formal roof”, który opisywany jest w literaturze jako „obiecujący elegancję w przystępnej cenie”^[5].

Ponowne zainteresowanie pojazdami typu notchback na terenie Stanów Zjednoczonych przypada na początek lat 80. XX wieku. Na rynek powróciły wtedy pojazdy klasy średniej i średniej-niższej w konfiguracji notchback sedan/coupé jak Ford LTD Crown Victoria i pojazdy General Motors oparte na płytach podłogowych C-body, G-body oraz w późniejszym czasie N-body.

AMC używało także terminu „modified fastback”; określał on nurt, który ponownie pojawił się pod koniec lat 60. XX wieku. Dwudrzwiowe sedany cechowały się gładką i równą linią dachu, tylna szyba była nachylona do klapy bagażnika (mimo to w tym samym nurcie wiele 4-drzwiowych sedanów, jak np. Rambler Ambassador cechowało się prawie pionową tylną szybą)^[6].

Przykłady

1964–1967 General Motors płyta podłogowa A-body (Chevelle, Tempest/LeMans, Skylark, F-85/Cutlass)
1965–1973 Ford Mustang coupe
1967–1969 Chevrolet Camaro coupe
1967–1969 Pontiac Firebird coupe
1967–1973 AMC Ambassador sedans
1968–1977 Chevrolet Corvette coupe
1971–1977 Chevrolet Vega Notchback
1974–1978 Ford Mustang II coupe^[7]
1975–1980 Chevrolet Monza Towne Coupe
1975–1977 Pontiac Astre Notchback
1976–1980 Pontiac Sunbird coupe
1978–1983 Chevrolet Malibu sedan
1979–1993 Ford Mustang coupe
1980–1985 General Motors płyta podłogowa X-body: Citation Coupe (80–82), Phoenix, Skylark, Omega
1981–1987 General Motors płyta podłogowa J-body: Cavalier, Sunbird, Skylark, Firenza, Cimarron
1981–1987 General Motors płyta podłogowa G-body: (Malibu/Monte Carlo, LeMans/Bonneville/Grand Prix, Regal, Cutlass)
1983–1997 Mercury Cougar
1984–1988 Pontiac Fiero
1985–1988 Chevrolet Nova sedan

Ameryka Północna

Przykłady

Europa i Azja

Przykłady

Przypisy

Wikiwand - on