Kłaczkoblaszek boczniakowaty

kłaczkoblaszek boczniakowaty (Nothopanus candidissimus (Sacc.) Kühner) – gatunek grzybów należący do rodziny boczniakowatych (Pleurotaceae)^[1].

Kłaczkoblaszek boczniakowaty

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	boczniakowate
Rodzaj	Nothopanus
Gatunek	kłaczkoblaszek boczniakowaty
Nazwa systematyczna
Nothopanus candidissimus (Sacc.) Kühner Bull. mens. Soc. linn. Soc. Bot. Lyon 49(Num. Spéc.): 895 (1980)

Zarodniki

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Nothopanus, Pleurotaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1887 r. Pier Andrea Saccardo nadając mu nazwę Pleurotus candiditissimus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Robert Kühner w 1980 r.^[1]

Synonimy:

• Cheimonophyllum candidissimum (Sacc.) Singer 1955
• Dendrosarcus candidissimus (Sacc.) Kuntze 1898
• Geopetalum candidissimum (Sacc.) Murrill 1916
• Pleurotellus candidissimus (Sacc.) Konrad & Maubl. 1937^[2].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. dla synonimu Cheimonophyllum candidissimum^[3]. Po przeniesieniu tego gatunku do rodzaju Nothopanus polska nazwa stała się niespójna z nazwą naukową.

Morfologia

Owocnik

Kapelusz o średnicy 2–18 mm, płaskowypukły, wypukły lub wachlarzowaty o brzegu prostym lub zagiętym w dół. Powierzchnia sucha, gładka, czysto biała, naga, nieco owłosiona w miejscu łączenia się z podłożem. Blaszki średniogęste, czasami schodzące na trzon. Mają barwę od białawej do kości słoniowej, w wysuszonych owocnikach są kremowe. Występują międzyblaszki. Trzon szczątkowy, lub go brak. Miąższ cienki, biały, bez wyraźnego zapachu, o mączystym smaku^[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników biały. Zarodniki 5,5–7,0 × 5,0–6,5 μm, Q = 1,00–1,20, cienkościenne, kuliste lub prawie kuliste, z dobrze widocznym dzióbkiem, hialinowe w wodzie i KOH, nieamyloidalne, zawierające dobrze widoczne gutule, rzadko łączące się w jedną kroplę^[4].

Gatunki podobne

Jest wiele podobnych gatunków ciżmówek (Crepidotus). Odróżniają się nie tak jasnym, czysto białym kolorem, brudnym i ciemnobrązowym kolorem blaszek, oraz ciemnymi, brodawkowanymi zarodnikami^[4].

Występowanie i siedlisko

W Azji, Ameryce Północnej i Europie jest szeroko rozprzestrzeniony. Występuje także na południowym krańcu Ameryki Południowej i Falklandach, wschodnim wybrzeżu Australii i na Nowej Zelandii oraz na Wyspach Kanaryjskich^[5]. W Rosji jest szeroko rozprzestrzeniony^[4]. W Polsce jego rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są znane. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano 2 stanowiska: Karkonosze, 1963 i Puszcza Białowieska 1950^[3].

Występuje w lasach. Rozwija się na martwym drewnie drzew. W Polsce notowany na drewnie grabu pospolitego i świerka pospolitego^[3], w Rosji na różnych gatunkach drzew liściastych, w Federacji Rosyjskiej głównie na osikach^[4].