Odznaka Turystyki Pieszej

Odznaka Turystyki Pieszej (OTP) – odznaka ustanowiona w 1952 przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze w celu popularyzacji turystyki pieszej nizinnej. Można ją zdobywać od 6 roku życia na wycieczkach pieszych – zaliczając 1 punkt za 1 km, jak również zaliczając punkty dodatkowe za zwiedzanie miejscowości określonych w regulaminie.

OTP w stopniu popularnym

OTP w stopniu małym brązowym

Teren zdobywania odznaki

Odznakę można zdobywać na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej^[1]:

• na terenach nizinnych;
• na terenach wyżynnych i górskich następujących pasm:
  • Góry Świętokrzyskie,
  • Masyw Ślęży,
  • Pogórze Karpackie,
  • Przedgórze Sudeckie,
  • Góry Stołowe,
  • Góry Opawskie,
  • Góry Kaczawskie;
• oraz na terenach następujących kotlin:
  • Kotlina Jeleniogórska,
  • Kotlina Kłodzka,
  • Kotlina Żywiecka,
  • Kotlina Nowotarska,
  • Kotlina Sądecka.

Stopnie odznaki

Odznaka posiada kilka kategorii i stopni^[1]:

• Siedmiomilowe Buty: srebrne i złote – odznaka dla dzieci do 10 lat,
• popularną,
• małą: brązową, srebrną i złotą,
• dużą: srebrną i złotą,
• „Za wytrwałość w Turystyce Pieszej” w trzech stopniach,
• OTP „Dla Najwytrwalszych” w trzech stopniach.

Nadzór nad OTP sprawuje Komisja Turystyki Pieszej Zarządu Głównego PTTK. Kadrą programową odpowiedzialną za OTP są przodownicy turystyki pieszej PTTK.