Omomiłek barkoplamy

Omomiłek barkoplamy^[1] (Cantharis quadripunctata) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Omomiłek barkoplamy

Cantharis quadripunctata
(Müller, 1776)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	sprężykokształtne
Nadrodzina	sprężyki
Rodzina	omomiłkowate
Podrodzina	Cantharinae
Plemię	Cantharini
Rodzaj	Cantharis
Podrodzaj	Cantharis s.str.
Gatunek	omomiłek barkoplamy
Synonimy Telephorus quadripunctata Muller, 1776 Telephorus dilatata Redtenbacher, 1849 Cantharis fulvipennis Germar, 1824 Cantharis nigricornis Letzner, 1846 Cantharis adusta ourgeois, 1900 Cantharis bosnica Pic, 1906 Cantharis cincticollis Pic, 1911 Cantharis sumovica Roubal, 1913 Cantharis moreli Pic, 1923 Cantharis bakonyensis Kaszab, 1955 Cantharis bipuncticollis Kaszab, 1955 Cantharis fulvithorax Kaszab, 1955 Cantharis mihalovicsi Kaszab, 1955 Cantharis rosenhaueri Kaszab, 1955

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1776 roku przez Ottona Friedricha Müllera pod nazwą Telephorus quadripunctata^[2].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 8 do 10 mm. Głowę ma przed oczami pomarańczową, a dalej czarną, niekiedy z czerwonożółtą kropką za oczami, rzadko trafiają się aberracje z tyłem głowy żółtawobrązowym. Przedplecze ma wypukłą krawędź przednią oraz zaokrąglone silniej niż u C. muelleri krawędzie boczne, kąty przednie i tylne^[3]. Ubarwienie przedplecza jest żółtawe do pomarańczowego z czarną plamą na dysku, która może mieć postać od niedużej kropki po szeroką przepaskę podłużną dochodzącą do krawędzi przedniej i tylnej. Kolor tarczki jest czarny. Pokrywy są żółtobrązowe z mocno rozmytymi, jasnopomarańczowymi plamami na barkach^[1]. Owłosienie pokryw jest krótkie i delikatne, nieco krótsze niż u C. muelleri^[3]. Odnóża mają zmienną kolorystykę, mogą być całe pomarańczowe, pomarańczowo-czarne lub całkiem czarne^[1]. Genitalia samca odznaczają się zaostrzonymi laterofizami oraz niewykraczającymi poza zarys tarczki grzbietowej paramerami^[3].

Ekologia i występowanie

Owad o borealno-górskim typie rozsiedlenia^[4]. Zamieszkuje wilgotne tereny otwarte i półotwarte, w tym doliny rzeczne, pobrzeża potoków, podmokłe łąki i młaki^[1][5]. Występuje na nizinach i w górach, gdzie dochodzi do rzędnych około 2000 m n.p.m.^[5] Osobniki dorosłe obserwuje się od kwietnia do przełomu czerwca i lipca^[1], najliczniej w maju^[5]. Żerują na pyłku kwiatowym oraz owadach o miękkim ciele^[1].

Gatunek palearktyczny, znany z Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Białorusi, Ukrainy, Bośni i Hercegowiny, Rumunii, Bułgarii, Grecji, europejskiej^[2] i zachodniosyberyjskiej części Rosji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu, Turcji oraz Iranu^[6]. W Polsce współcześnie występuje tylko w górach, ale z poprzednich stuleci znane są rekordy z dwóch stanowisk na nizinach^[4][7].