Operacja Desert Fox

Operacja Desert Fox (z ang. Pustynny Lis) – militarna operacja reagowania kryzysowego przeprowadzona w dniach 16 grudnia – 19 grudnia 1998 przez siły powietrzne i morskie Stanów Zjednoczonych oraz siły powietrzne Wielkiej Brytanii w Iraku, której celem było osłabienie zdolności Iraku do produkcji broni masowego rażenia oraz zmniejszenie zagrożenia ze strony Iraku dla państw sąsiednich.

Operacja Desert Fox

Operacja Pustynny Lis

Pocisk manewrujący Tomahawk odpalany z pokładu niszczyciela typu Arleigh Burke.
Strony konfliktu
Stany Zjednoczone  Wielka Brytania  Irak
Przyczyny operacji
Utrudnianie międzynarodowych kontroli wykonywanych na podstawie postanowień Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie rozbrojenia Iraku z broni masowego rażenia.
Cele operacji
Osłabienie zdolności Iraku do produkcji broni masowego rażenia oraz zmniejszenie zagrożenia ze strony Iraku dla państw sąsiednich.
Dowództwo operacji	gen. Anthony Zinni
Czas operacji	16 grudnia – 19 grudnia 1998
Obszar operacji	Zatoka Perska i Irak
Siły przydzielone do operacji	30.500 żołnierzy
Straty stron konfliktu
brak 600-2000 zabitych

Geneza

Logo Operacji Pustynny Lis

Główną przyczyną konfliktu było oskarżanie Iraku o utrudnianie kontroli wykonywanych na podstawie postanowień ONZ w sprawie rozbrojenia Iraku z broni masowej zagłady. Bagdad odmawiał współpracy z UNSCOM oraz zabraniał dostępu do tak zwanych „pałaców prezydenckich”.

Władze w Bagdadzie wielokrotnie zarzucały inspektorom „szpiegowanie” na rzecz USA i Izraela (ONZ przyznała później, że inspektorzy przekazywali niektóre informacje amerykańskiemu wywiadowi^[1]).

W połowie grudnia szef UNSCOM, Richard Butler, stwierdził w swoim raporcie, że Irak nadal utrudnia inspekcje. W przeciągu kilku godzin, z Bagdadu wycofano przedstawicieli ONZ i rozpoczęły się naloty.

Przebieg walk

USS "Enterprise" podczas patrolu w Zatoce Perskiej w czasie operacji Pustynny Lis, 17 grudnia 1998 r.

Oficjalnym celem operacji bombardowania około 100 celów w Iraku było zniszczenie zdolności produkowania przez Irak broni masowego rażenia.

Obok urządzeń mogących służyć do produkcji broni chemicznej i biologicznej celem ataków były ośrodki wykorzystywane przez służby bezpieczeństwa i iracką Gwardię Republikańską, lotniska, centra dowodzenia, ośrodki obrony przeciwlotniczej i rafineria w mieście Basra.

Użyto 415 pocisków manewrujących w tym 325 BGM-109 Tomahawk odpalonych z okrętów i 90 pocisków AGM-86 ALCM odpalonych z bombowców B-52^[2].

Atak wspierany był z powietrza przez samoloty F-117 wyposażone w system nawigacyjno-celowniczy LANTIRN, umożliwiający działania nocne na małych wysokościach. Podczas operacji po raz pierwszy zostały użyte w warunkach bojowych bombowce B-1 Lancer.

Według wicepremiera Tarika Aziza w wyniku bombardowania zginęło 62 irackich żołnierzy, a 180 zostało rannych.

Zobacz też

• I wojna w Zatoce Perskiej
• II wojna w Zatoce Perskiej