Ordulf

Ordulf (niekiedy określany jako Otto, ur. ok. 1020^[1], zm. 28 marca 1072^[2][1]) – książę Saksonii od 1059 z rodu Billungów.

Ordulf

XIX-wieczne wyobrażenie Ordulfa z zamku Wartburg
książę Saksonii
Okres	od 1059 do 1072
Poprzednik	Bernard II
Następca	Magnus
Dane biograficzne
Dynastia	Billungowie
Data śmierci	28 marca 1072
Ojciec	Bernard II
Matka	Eilika ze Schweinfurtu
Żona	Wulfhilda norweska od 1042 do 1070?
Dzieci	Magnus
Żona	Gertruda z Haldensleben od po 1070
Dzieci	Bernard

Życiorys

Ordulf był synem księcia Saksonii Bernarda II z rodu Billungów i Eiliki, córki margrabiego Henryka ze Schweinfurtu^[2][1][3]. Po raz pierwszy pojawił się w źródłach ok. 1042, wkrótce po swoim małżeństwie z królewną norweską Wulfhildą, gdy zabił duńskiego możnego Harolda, przeciwnika swego królewskiego szwagra Magnusa I Dobrego. W 1043 wspomógł militarnie króla Magnusa w jego walkach przeciwko Słowianom^[2].

W 1059 Ordulf został następcą swego ojca jako książę Saksonii^[2][1]. Pozycja książąt z rodu Billungów była w tym okresie osłabiona wskutek ich konfliktu z cesarzem Henrykiem III Salickim, który zaognił się w 1047 po próbie zamachu na cesarza zaplanowanej przez stryja Ordulfa, Thietmara. Cesarz zrewanżował się wsparciem dla rywali Billungów w tym rejonie, zwłaszcza arcybiskupa Hamburga-Bremy Adalberta. Ordulf, wykorzystując osłabienie rządów królewskich po śmierci Henryka III w związku z małoletniością jego następcy, próbował poszerzyć swe posiadłości kosztem arcybiskupa – zaatakował dobra arcybiskupie we Fryzji, a jego brat Herman w 1064 przeprowadził łupieżczą wyprawę po posiadłościach arcybiskupich. W 1065 Adalbert zdołał doprowadzić do tego, że Herman został skazany na banicję, a od Ordulfa zasądzono znaczne odszkodowanie. Jednak w 1066 sytuacja się odwróciła – Adalbert stracił pozycję na dworze królewskim i Billungowie ponownie go zaatakowali^[2].

Po śmierci chrześcijańskiego księcia Obodrytów Gotszalka w 1066 Ordulf nie był w stanie bronić skutecznie granic Rzeszy w rejonie dolnej Łaby przed najazdami Słowian^[2].

Rodzina

Ordulf był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną (poślubioną w 1042^[2][1]) była Wulfhilda, córka króla Norwegii Olafa II Świętego. Z tego małżeństwa urodził się ok. 1045 następca Ordulfa na tronie książęcym w Saksonii Magnus. Wulfhilda zmarła być może w 1070, a następnie Ordulf poślubił Gertrudę, córkę hrabiego Haldensleben Konrada. Z tego małżeństwa pochodził syn Bernard^[2][1][3].