Otto II (hrabia Geldrii)

Życiorys

Podsumowanie

Perspektywa

Otto był starszym synem hrabiego Geldrii Gerarda III i Małgorzaty, córki księcia Brabancji Henryka I. W 1229 r. odziedziczył po ojcu hrabstwa Geldrii i Zutphen. Początkowo rządy opiekuńcze sprawować mieli jego krewni (w tym babka, Ryszarda, wdowa po Ottonie I i ksieni klasztoru w Roermond). w 1233 r. rozciągnął swoją zwierzchność nad Emmerich i Arnhem. Uczestniczył w licznych waśniach ze swymi sąsiadami, zwykle w sojuszu ze swym wujem, księciem Brabancji Henrykiem II. Był stronnikiem cesarza Fryderyka II Hohenstaufa, ale w 1246 r. odwrócił się od niego i złożył hołd Henrykowi Raspe. Po śmierci Henryka w 1247 r. papież Innocenty IV i arcybiskup Kolonii Konrad z Hochstaden właśnie Ottonowi zaproponowali koronę królewską. Odmówił, ale wziął udział w ofercie jej przyjęcia dla swego kuzyna, hrabiego Holandii Wilhelma, który w zamian za poparcie oddał Ottonowi Nijmegen. Pozwoliło to skonsolidować terytorium geldryjskie, a Otto był jednym z najpotężniejszych książąt niderlandzkich. Jego brat Henryk był od 1247 r. biskupem Liège. Po śmierci Wilhelma z Holandii Otton wraz z księciem Brabancji i arcybiskupem Kolonii poparł Ryszarda z Kornwalii. Przez pewien czas sprawował rządy opiekuńcze w hrabstwie Holandii (za małoletniości Florisa V). Pod koniec życia brał udział w walkach pomiędzy arcybiskupem Kolonii Engelberta z Falkenburga z mieszczanami z Kolonii. W 1267 r. pokonał i uwięził arcybiskupa, co zaowocowało ogłoszeniem ekskomuniki Ottona.

Otto bardzo dbał o rozwój Geldrii. Liczne miasta jego hrabstwa otrzymały od niego prawa miejskie – m.in. Emmerich, Geldern, Arnhem. Został pochowany w klasztorze Graefenthal, którego był fundatorem.

Remove ads

Rodzina

Otto był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną Ottona była Małgorzata, córka hrabiego Kleve Dytryka IV. Mieli dwie córki:

Elżbietę, żonę hrabiego Bergu Adolfa V,
Małgorzatę, żonę Enguerranda z Coucy, wicehrabiego Meaux.

Małgorzata z Kleve zmarła w 1251 r. Drugą żoną Ottona była od 1253 r. Filipa z Dammartin. Para ta miała pięcioro dzieci:

Renalda I, następcę ojca jako hrabia Geldrii,
Filipę, żonę Walrama z Heinsbergu i Valkenburga,
Małgorzatę, żonę hrabiego Kleve Dytryka VI,
Marię.

Remove ads

Bibliografia

Heinrich Neu: Geldern, Grafen und Herzöge von. W: Neue Deutsche Biographie. T. 6. Berlin: Duncker & Humblot, 1964, s. 171. [dostęp 2016-03-13].
Pieter Lodewijk Muller: Otto II., Graf von Geldern und Zütphen. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 24. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1886, s. 690–691. [dostęp 2016-03-13].
Otto III. der Lahme, Graf von Geldern (1229-1271). [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2016-03-13].
Otto II. Graf v.Geldern. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2016-03-13].
H.G.A. Obreen: Otto II, graaf van Gelre en Zutphen. W: Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek. T. 2. Leiden: A. W. Sijthoff's Uitgevers-Maatschappij, 1912, s. 1039. [dostęp 2016-03-13].

Kontrola autorytatywna (osoba):