PZL.4

PZL.4 (PZL-4) – prototyp trójsilnikowego samolotu pasażerskiego^[1], projektu polskiego inżyniera Zygmunta Brunera oraz inż. Stanisława Praussa.

PZL.4

PZL.4 (1932)
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Państwowe Zakłady Lotnicze w Warszawie
Typ	samolot pasażerski
Konstrukcja	górnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	2
Historia
Data oblotu	8 stycznia 1932
Wycofanie ze służby	1936
Liczba egz.	1
Liczba wypadków  • w tym katastrof	0 0
Dane techniczne
Napęd	3 silniki gwiazdowe, 9-cylindrowe Škoda Wright Whirlwind J-5A(inne języki)[1]
Moc	240 KM (176 kW) (każdy)[1]
Wymiary
Rozpiętość	24,40 m[1]
Długość	16,50 m[1]
Wysokość	3,30 m[1]
Powierzchnia nośna	77,00 m²[1]
Masa
Własna	4 081 kg
Startowa	5 586 kg[1]
Osiągi
Prędkość maks.	190 km/h[1]
Prędkość przelotowa	170 km/h
Prędkość minimalna	105 km/h
Prędkość wznoszenia	2,3 m/s
Pułap	2 800 m
Zasięg	800 km[1]
Dane operacyjne
Liczba miejsc
10
Użytkownicy
Polska

Historia

W roku 1928 polskie Ministerstwo Komunikacji ogłosiło konkurs na samolot pasażerski dla Polskich Linii Lotniczych. W konkursie zwyciężył projekt samolotu T-600 autorstwa pracującego we Francji polskiego inżyniera Zygmunta Brunera. Realizacją projektu zajęły się zakłady PZL, budując prototyp oznaczony jako PZL.4.

Samolot oblatano 8 stycznia 1932 roku przez Bolesława Orlińskiego. Próby eksploatacyjne prowadzone przez PLL LOT wykazały znaczne, bo 22 procentowe przekroczenie, w stosunku do projektu, masy własnej samolotu. Spowodowało to pogorszenie osiągów maszyny, do tego stopnia, że PZL.4 zaczął ustępować dotychczas eksploatowanym w PLL LOT samolotom Fokker F.VIIB/3M. Wobec powyższego zrezygnowano z produkcji PZL.4.

Budowa prototypu kosztowała aż 1.416.110 zł i przyniosła wytwórni stratę w wysokości 663.000 zł w 1931 roku (cenę samolotu ustalono na 351.000 zł)^[2].

Służba w lotnictwie

Samolot ze względu na niskie osiągi nigdy nie wszedł do produkcji i tym samym prócz prób eksploatacyjnych (jako SP-AGY) nigdy nie latał w Polskich Liniach Lotniczych^[1]. Jedyny egzemplarz przeznaczono do kasacji w roku 1936^[1].

Opis techniczny

Całkowicie metalowy (duralowy) górnopłat ze stałym, klasycznym podwoziem. Napęd stanowiły trzy silniki gwiazdowe Škoda-Wright Whirlwind J-5A(inne języki) o mocy 240 KM każdy^[1]. Kabina mieściła 10 pasażerów i 2 osoby załogi.

Wersje

PZL.4 - samolot pasażerski, prototyp.