Papirus 4

Papirus 4 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{4},}$ ε 34 (von Soden)^[1][2] – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na koniec II lub początek III wieku. Zawiera fragmenty Ewangelii Łukasza.

Papirus 4

Łk 6,4-16
Data powstania	II/III wiek
Rodzaj	Kodeks papirusowy
Numer	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{4}}$
Zawartość	Ewangelia Łukasza 1-6
Język	grecki
Typ tekstu	tekst aleksandryjski
Kategoria	I
Odkrywca	Vincent Scheil
Miejsce przechowywania	Biblioteka Narodowa Francji

Opis

Zachowały się fragmenty kodeksu z tekstem Łukasza 1,58-59; 1,62-2,1; 2,6-7; 3,8-4,2; 4,29-32, 34-35; 5,3-8; 5,30-6,16^[3]. Tekst pisany jest w dwóch kolumnach, co jest rzadkością wśród wczesnych rękopisów Nowego Testamentu. Rękopis prawdopodobnie został sporządzony przez profesjonalnego skrybę^[4]. Stosuje nomina sacra, ale tylko dla „Bóg”, „Pan”, „Jezus”, „Chrystus”, „Duch”^[5].

Reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do I kategorii^[3]. Tekst jest zgodny z ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{75}}$ w 93%. Znaczące różnice zachodzą tylko w pięciu miejscach: Łk 3,22.36; 5,39; 6,11.14^[4]. Pod względem tekstualnym bliski jest dla ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{75}}$ i Kodeksu Watykańskiego^[4].

Philip Comfort i David Barret wskazują na podobieństwa do papirusów ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{64}}$ i ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{67}.}$ Wszystkie trzy pisane są w dwóch kolumnach, podobna jest liczba linijek w kolumnie, zbliżona liczba liter w linijce, zbliżony format kart papirusowych, litery mają podobne kształty. Ich zdaniem wszystkie te fragmenty pierwotnie należały do tego samego rękopisu^[6]. Jedynym powodem dla którego Aland wahał się z pełną identyfikacją ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{4}}$ z ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{64}}$ jest jaśniejszy kolor ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{64}}$^[7]. Są to jednak zbyt krótkie fragmenty, aby móc to definitywnie rozstrzygnąć^[8].

Historia

Colin Roberts (1979) oraz Teodor Cressy Skeat (1997) datują rękopis na koniec II wieku^[9]. Philip Comfort datuje na lata 150–175^[4]. INTF datuje go na III wiek^[3][10] .

Fragment znaleziony został w 1889 roku przez Vincenta Scheil w Koptos, na wschodnim brzegu rzeki Nil w górnym Egipcie^[11]. Scheil opublikował jego tekst w 1892 roku^[4]. Karty rękopisu zostały później wykorzystane na potrzeby rękopisu Filona z Aleksandrii, datowanego na III wiek^[12].

Rękopis przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Suppl. Gr. 1120) w Paryżu^[3][10] .

Zobacz też

• lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu