Park Narodowy Garamba

Park Narodowy Garamba (fr. Parc national de Garamba) – park narodowy w Demokratycznej Republice Konga. Został założony w 1938 roku jako drugi park narodowy w Afryce.

Park Narodowy Garamba

Widok lotniczy parku
park narodowy
Państwo	Demokratyczna Republika Konga
Data utworzenia	1938
Powierzchnia	4920 km²
Położenie na mapie Demokratycznej Republiki Konga Park Narodowy Garamba
4°00′N 29°15′E
Strona internetowa

Park Narodowy Garamba^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Demokratyczna Republika Konga
Typ	przyrodniczy
Spełniane kryterium	VII, X
Numer ref.	136
Region[b]	Afryka
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1980 na 4. sesji
Obiekt zagrożony	1996
Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

W parku żyła ostatnia populacja nosorożców białych podgatunku północnego (Ceratotherium simum cottoni), która zanikła w wyniku kłusownictwa – Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uważa, że dziko żyjące nosorożce białe podgatunku północnego najprawdopodobniej wyginęły^[1].

W 1980 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a od 1996 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu.

Położenie

Park znajduje się w północno-wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga przy granicy z Sudanem Południowym^[2] , w Prowincji Wschodniej^[3] . Położony na wysokości od 700 do 1065 metrów obejmuje ochroną rozległe płaskowyże i mokradła w depresjach^[2] . Zajmuje powierzchnię 4 920 km²^[2] [a].

Historia

Park Narodowy Garamba został utworzony w północno-wschodniej części Konga Belgijskiego dekretem królewskim 17 marca 1938 roku^[5] . Jest drugim – po Parku Narodowym Wirunga – najstarszym parkiem narodowym w Afryce^[6].

Zajmował powierzchnię 4000 km²^[5] . Głównym celem parku była ochrona dwóch zagrożonych gatunków: nosorożca białego (Ceratotherium simum cottoni) i żyrafy kongijskiej (Giraffa camelopardalis ssp. Congoenis)^[5] . W parku utworzono stację udomowiania słoni dla pracy w rolnictwie^[5] .

W 1980 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO^[7] , a od 1996 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu^[8].

Flora i fauna

Park charakteryzuje się wyjątkową bioróżnorodnością^[3] .

W jego południowej części występują sawanny^[3] . Wzdłuż rzek Dungu i Garamba rozciągają się rozległe lasy galeriowe^[3] . Północną część porastają m.in. lasy galeriowe, gęste suche zarośla, a gdzieniegdzie występują tereny podmokłe^[3] . Na obrzeżach parku znajdują się obszary łowieckie zdominowane przez krzewiaste sawanny oraz drzewiaste sawanny i lasy^[3] .

Na terenie parku występują m.in.: nosorożce afrykańskie, słonie afrykańskie, pantery, lwy, żyrafy, hipopotamy nilowe, bawoły afrykańskie, bawolce krowie, koby żółte i guźce. Sawanny zamieszkują m.in. Antylopowiec koński i żyrafa kongijska (gatunek endemiczny)^[3] . W lasach galeriowych żyją m.in. szympansy, pawiany, dujkery, bongo leśne, dzikany i dzikacze leśne^[3] .

Na południu parku znajduje się stacja słoni Gangala-Na-Bodio, jedna z niewielu tego rodzaju na świecie, gdzie udomowione słonie wykorzystywane są w leśnictwie^[2] .

Przyroda jest zagrożona ze względu na kłusownictwo i trwające konflikty zbrojne w kraju i państwach sąsiednich^[3] [6]. W latach 70. XX w. na terenie parku żyło 22 tys. słoni – obecnie wskutek zorganizowanego kłusownictwa celem pozyskania kości słoniowej – ich populacja spadła do mniej niż 1200 osobników^[4] . Na początku lat 2000. zanikła również ostatnia dzika populacja nosorożców białych podgatunku północnego (Ceratotherium simum cottoni)^[4]  – Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uważa, że dziko żyjące nosorożce białe podgatunku północnego najprawdopodobniej wyginęły^[1].

Zobacz też

Osobny artykuł: Parki narodowe w Demokratycznej Republice Konga.

Uwagi

1. Według organizacji African Parks, która od 2005 roku zarządza parkiem na zlecenie Kongijskiego Instytutu ds. Ochrony Przyrody (fr. L’Institut Congolais pour la Conservation de la Nature), park zajmuje 5133 km² i otoczony jest przez obszary łowieckie o powierzchni 9663km²^[4] .