Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Patrick Favre
biathlonista włoski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Patrick Favre (ur. 30 lipca 1972 w Aoście) – włoski biathlonista, a następnie trener, trzykrotny medalista mistrzostw świata.
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 17 grudnia 1992 roku w Pokljuce, zajmując 33. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze pucharowe punkty (do sezonu 2000/2001 punkty zdobywało 25. najlepszych zawodników) zdobył 18 grudnia 1993 roku w tej samej miejscowości, kiedy zajął 21. miejsce w sprincie. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 15 stycznia 1994 roku w Ruhpolding, wygrywając rywalizację w sprincie. W zawodach tych wyprzedził Czecha Petra Garabíka i Olega Ryżenkowa z Białorusi. W kolejnych startach jeszcze cztery razy stanął na podium: 20 stycznia 1994 roku w Anterselvie był drugi w biegu indywidualnym, 14 grudnia 1994 roku w Bad Gastein wygrał w tej konkurencji, 28 stycznia 1995 roku w Ruhpolding był trzeci w sprincie, a 12 lutego 1999 roku w Kontiolahti sprint ukończył na drugiej pozycji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1994/1995, kiedy zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Norwegiem Jonem Åge Tyldumem a przed Włochem, Wilfriedem Pallhuberem. W tym samym sezonie zwyciężył w klasyfikacji biegu indywidualnego.
Na mistrzostwach świata w Ruhpolding w 1996 roku wspólnie z Pieralberto Carrarą, René Cattarinussim i Hubertem Leitgebem zdobył brązowy medal w biegu drużynowym. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Lahti razem z Carrarą, Cattarinussim i Wilfriedem Pallhuberem zajął trzecie miejsce w sztafecie. Swój ostatni medal wywalczył podczas mistrzostw świata w Kontiolahti/Oslo w 1999 roku. Rozdzielił tam na podium Niemca Franka Lucka i Frode Andresena z Norwegii. Był też między innymi czwarty w sprincie na MŚ 1997, przegrywając walkę o brązowy medal z Ryżenkowem o 3,5 sekundy.
W 1994 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, zajmując 22. w biegu indywidualnym i 6. miejsce w sztafecie. Brał również udział w igrzyskach w Nagano cztery lata później, gdzie zajął 54. pozycję w biegu indywidualnym i 9. w sztafecie.
W 2004 roku zakończył karierę, następnie został trenerem[1].
Remove ads
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w zawodach chronologicznie
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads