Powłocznica osikowa

Powłocznica osikowa (Peniophora polygonia (Pers.) Bourdot & Galzin) – gatunek grzybów należący do rodziny powłocznicowatych (Peniophoraceae)^[1].

Powłocznica osikowa

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	gołąbkowce
Rodzina	powłocznicowate
Rodzaj	powłocznica
Gatunek	powłocznica osikowa
Nazwa systematyczna
Peniophora polygonia (Pers.) Bourdot & Galzin Hyménomyc. de France: 320 (Sceaux, 1928)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peniophora, Peniophoraceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1794 r. Persoon nadając mu nazwę Corticium polygonium. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 1928 r. Hubert Bourdot i Amédée Galzin, przenosząc go do rodzaju Peniophora^[1].

Niektóre synonimy naukowe:^[2].

• Aleurodiscus polygonius (Pers.) Höhn. & Litsch. 1908
• Auricularia polygonia (Pers.) Mérat 1821
• Coriolus polygonius (Pers.) Imazeki 1943
• Corticium polygonium Pers. 1794
• Cryptochaete polygonia (Pers.) P. Karst. 1889
• Gloeocystidium polygonium (Pers.) Höhn. & Litsch. 1908
• Terana polygonia (Pers.) Kuntze 1891
• Thelephora polygonia (Pers.) Pers. 1801
• Xerocarpus polygonius (Pers.) P. Karst. 1881

Nazwę polską nadał Władysław Wojewoda w 1973 r^[3].

Morfologia

Owocnik

O grubości do 1,5 mm płasko rozpostarty i przyrośnięty do podłoża. Kształt początkowo okrągły, potem nieregularny. Sąsiednie owocniki zlewają się z sobą w dużą, nieregularną plamę. Mają kolor od różowego do ciemnoczerwonego i strzępiaste obrzeże^[4].

Cechy mikroskopowe

Strzępki gęste, hialinowe, o szerokości 3–5 μm, ze sprzążkami. Liczne gleocystydy. Niektóre z nich wrastają do hymenium, ale nie wystają ponad nie. Mają długość do 100 μm, na pęcherzykowato rozszerzonych końcach osiągają szerokość 15–25 μm, u podstawy wyraźnie zwężają się. W całości wypełnione są kropelkami oleistej cieczy. Podstawki wąskomaczugowate, o rozmiarach 30–35 × 5–6 μm, z 4 sterygmami. Zarodniki bezbarwne, cienkościenne, gładkie, cylindryczne, nieco zagięte, o rozmiarach 9–12 (–14) × 2,5–4 μm^[4].

Występowanie i siedlisko

Występuje pospolicie w Europie, najczęściej w jej południowej i wschodniej części^[4].

Rośnie głównie na gałęziach i pniach topoli osiki, rzadziej na olszy szarej i leszczynie pospolitej^[3].