Pete Way

Pete Way wł. Peter Frederick Way (ur. 7 sierpnia 1951 w Enfield, Middlesex, zm. 14 sierpnia 2020^[1]) – brytyjski basista rockowy. Najbardziej znany jako basista w UFO, z którym grał od 1969 do 1982, krótko w latach 1988–1989 i ponownie od 1991 do 2008 roku. Way był również znany jako członek i założyciel zespołów Waysted i Fastway. Grał także z Michaelem Schenker Group i Ozzym Osbournem.

Pete Way

Pete Way
Imię i nazwisko	Peter Frederick Way
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1951 Enfield, Middlesex
Data śmierci	14 sierpnia 2020
Instrumenty	wokal, gitara basowa
Gatunki	Hard rock, heavy metal
Zawód	wokalista, basista
Aktywność	1969–2020
Powiązania	UFO Fastway Waysted Ozzy Osbourne Michael Schenker Group
Strona internetowa

Kariera

Karierę rozpoczął jako muzyk studyjny dla wielu artystów. Grał w zespołach z przyjaciółmi z liceum, a później stworzył zespół z przyjaciółmi Philem Moggiem, Andym Parkerem i Mickiem Boltonem. Później stał się to oryginalny skład UFO. Po dwóch studyjnych albumach z oryginalnym gitarzystą, zespół zwerbował gitarowego wunderkinda Michaela Schenkera ze Scorpions. Później zespół podpisał kontrakt z gitarzystą i klawiszowcem i wieloletnim przyjacielem Paulem Raymondem. Grupa wydała wiele albumów i singli i była dwa razy w brytyjskiej liście top 40 hitów.

Nie podążając bardziej komercyjnie dostępnemu kierunkowi, w jakim UFO podążało we wczesnych latach 80., Way założył Fastway wraz z byłym gitarzystą Motörhead „Fast” Eddiem Clarkiem. Pete nie był w stanie uwolnić się od kontraktu, który podpisał z Chrysalis i ustąpił, aby grać na basie dla Ozzy'ego Osbourne'a podczas trasy Diary of a Madman^[2].

W 1982 roku Way wraz z Fin Muirem, Paulem Raymondem, Frankiem Noonem i Ronniem Kayfieldem założyli Waysted. Ich debiutancki album Vices został wydany w 1982 roku i osiągnął 78 miejsce na brytyjskiej liście przebojów. Trzeci album zespołu, Save your Prayers, był ich największym sukcesem w Ameryce^[3].

W 1992 roku Way dołączył do Phila Mogga w zreformowanym UFO i wydał album High Stakes & Dangerous Men. Jednak Way nie mógł uczestniczyć w trasach koncertowych albumu UFO The Visitor w 2009 roku z powodu choroby; i ponieważ miał problemy z narkotykami, a Stany Zjednoczone nie pozwoliły mu na wjazd do kraju. Od tego czasu nie grał z UFO, ale występował gościnnie z Michaelem Schenkerem. Way wydał dwa albumy pod szyldem Damage Control, pierwszy album Damage Control został nagrany z Robinem George'em, Spike i Chrisem Slade; druga została nagrana jako trio z Robinem i Pete'em, którzy dzielą się wokalem^[4].

W czasach świetności UFO w latach 70. używał basu Fender Precision, który wraz z jego charakterystycznymi spodniami w paski w dużej mierze wpłynął na wygląd sceniczny Steve'a Harrisa.

Way przeszedł na basy Gibson Thunderbird, które są znane z ostrego rockowego brzmienia; jednak skomentował, że używa Epiphone Thunderbirda, ponieważ stwierdził, że wydaje się mieć grubsze brzmienie. Znany był również z używania basów Ibaneza, w szczególności różowego basu Ibanez Iceman i Washburn B-20, dla którego został przedstawiony w kampanii reklamowej. Jego wizerunek został również wykorzystany w kampanii reklamowej basów Artex.

W 2017 roku wydał autobiografię, z pomocą profesjonalnego pisarza Paula Reesa, zatytułowaną A Fast Ride Out of Here: Confessions of Rock's Most Dangerous Man.

W 2018 roku założył zespół Pete Way Band wraz z gitarzystą Kamilem Woj i Jasonem Poole'em, a także nagrał gościnnie bas w utworze Warfare wraz z Evo i Fast Eddiem Clarke zatytułowanym „Misanthropy”, który ukaże się w 2020 roku nakładem Cherry Red Records.

W czerwcu 2019 roku PWB rozpoczęło trasę koncertową po Wielkiej Brytanii w nowym składzie składającym się z dwóch byłych członków UFO.

Śmierć

Way zmarł 14 sierpnia 2020 roku w wieku 69 lat, tydzień po jego urodzinach, po zagrażających życiu obrażeniach, które odniósł w wypadku dwa miesiące wcześniej^[1]. Pozostawił żonę, dwie córki Zowie i Charlotte oraz młodszy brata Neilla^[5].

Pete Way zmarł zaledwie dziesięć tygodni po swoim byłym koledze z UFO, gitarzyście Paulu Chapmanie^[6] i rok po klawiszowcu Paulu Raymondzie^[7], pozostawiając wokalistę Phila Mogga i perkusistę Andy'ego Parkera jako jedynych żyjących członków składu.