Pie Eugène Joseph Neveu

Pie Eugène Joseph Neveu AA (ur. 23 lutego 1877 w Gien, zm. 17 października 1946 w Paryżu) – francuski duchowny rzymskokatolicki, asumpcjonista, biskup, administrator apostolski Moskwy.

Pie

Eugène Joseph Neveu AA
Biskup
Kraj działania	Imperium Rosyjskie ZSRR
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1877 Gien
Data i miejsce śmierci	17 października 1946 Paryż
Administrator apostolski Moskwy
Okres sprawowania	1926–1946
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zakon Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Prezbiterat	18 marca 1905
Sakra biskupia	11 marca 1926

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	11 marca 1926
Miejscowość	Moskwa
Miejsce	Kościół św. Ludwika w Moskwie
Konsekrator	Michel-Joseph Bourguignon d’Herbigny SI
Konsekrowani biskupi Maurice Jean-Baptiste Amoudru OP 1935

Płyta nagrobna bpa Neveu AA

Biografia

Młodość i prezbiteriat

Eugène Joseph Neveu urodził się 23 lutego 1877 w Gien we Francji. W 1895 wstąpił do Zakonu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, w którym 18 marca 1905 otrzymał święcenia prezbiteriatu. Przybrał imię zakonne Pius (fr. Pie). Od listopada 1906 pracował w Rosji. Początkowo jako kapelan w schronisku dla dziewcząt w Petersburgu. W 1907 przeniesiony na probostwo do Makiejewki obok Doniecka, gdzie sprawował opiekę duszpasterską nad zagranicznymi pracownikami Donieckiego Zagłębia Węglowego. W Makiejewce był świadkiem I wojny światowej i rewolucji październikowej.

Gdy w wyniku represji komunistycznych po rewolucji październikowej zanikła hierarchia katolicka w Związku Radzieckim, papież Pius XI postanowił mianować tajnych administratorów w randzie biskupa. W 1926 o. Neveu został wezwany do Moskwy przez ambasadora francuskiego. Czekał tam na niego tajny wysłannik papieża, prefekt Papieskiej Komisji ds. Rosji bp Michel-Joseph Bourguignon d’Herbigny SI. Poinformował go, że został mianowany przez papieża administratorem apostolskim Moskwy i biskupem tytularnym Citrus. O. Neveu był znany w Rzymie, ponieważ napisał do Piusa XI kilka listów, w których informował o sytuacji w porewolucyjnej Rosji. O. Neveu został również proboszczem parafii św. Ludwika w Moskwie.

Episkopat

11 marca 1926 o. Neveu potajemnie otrzymał od bpa d’Herbigny sakrę biskupią za zamkniętymi drzwiami kościoła św. Ludwika w Moskwie. Jednak OGPU dowiedział się o sakrze. Władze radzieckie zakazały biskupowi Neveu sprawowania obowiązków duszpasterskich oraz zagrożono mu deportacją z kraju. W wyniku twardego stanowiska ambasadora Francji Sowieci pozwolili mu pozostać i sprawować funkcje kapłańskie dla cudzieziemców, jednak objęto go ścisłym nadzorem służb bezpieczeństwa. Od 3 października 1926 bp Neveu publicznie występował jako biskup. Od 1932 mieszkał w ambasadzie Francji, z której ochrony korzystał i za pomocą której przekazywał do Rzymu informacje o stanie Kościoła w ZSRS oraz otrzymywał pomoc dla tutejszych katolików.

W maju 1934 wyjechał do Francji, aby wziąć udział w pielgrzymce narodowej w Lourdes. Następnie udał się do Rzymu, gdzie audiencji udzielił mu papież Pius XI. Z jego materiałów papież korzystał przy pisaniu encykliki Divini Redemptoris potępiającej komunizm. Po powrocie do Moskwy, zgodnie z poleceniem Piusa XI, udzielił sakry biskupiej swojemu rodakowi o. Maurice Jean-Baptiste Amoudru OP, który został administratorem apostolskim Leningradu (wkrótce bp Amoudru został jednak wydalony). Z powodu choroby 31 czerwca 1936^[a] wyjechał do Francji na leczenie, mając zapewnienie, że będzie mógł wrócić. Nie otrzymał już jednak wizy do Związku Sowieckiego^[1]. Zmarł 17 października 1946 w Paryżu, do końca życia oficjalnie piastując urząd administratora apostolskiego Moskwy.

Uwagi

1. Nieistniejącą datę podaje artykuł w czasopiśmie „Nasza Przeszłość”, T. 118, 2012^[1].