Pieczareczka brązowołuseczkowata

Pieczareczka brązowołuseczkowata, pieczareczka amerykańska (Leucoagaricus americanus (Peck) Vellinga) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)^[1].

Pieczareczka brązowołuseczkowata

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	pieczarkowate
Rodzaj	pieczareczka
Gatunek	pieczareczka brązowołuseczkowata
Nazwa systematyczna
Leucoagaricus americanus (Peck) Vellinga Mycotaxon 76: 433 (2000)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Leucoagaricus, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w roku 1872 Charles Horton Peck nadając mu nazwę Agaricus americanus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 2000 Else C. Wellinga^[1].

Synonimów nazwy naukowej ma kilkanaście. Niektóre z nich:

• Leucoagaricus bresadolae (Schulzer) Bon & Boiffard 1977
• Leucoagaricus bresadolae (Schulzer) Bon & Boiffard 1977 var. bresadolae
• Leucoagaricus bresadolae var. cookeianus Bon 1993
• Leucocoprinus americanus (Peck) Redhead 1979
• Leucocoprinus bresadolae (Schulzer) Wasser 1978
• Leucocoprinus bresadolae (Schulzer) M.M. Moser 1967^[2].

Atlas grzybów podał nazwę pieczareczka amerykańska^[3], Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów przy Polskim Towarzystwie Mykologicznym w 2024 r. nadała mu polską nazwę pieczareczka brązowołuseczkowata^[4].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 3–12 cm, u młodych okazów kulisty, później półkulistołukowaty, na koniec płaski, często z garbem na środku. Powierzchnia początkowo gładka, potem coraz bardziej złuszczająca się. Początkowo ma barwę od białawej do brązowej, potem różowobrązową. Łuski czerwonobrązowe^[5].

Blaszki

Gęste, wolne, u młodych okazów białe, potem różowawe, w końcu czerwonobrązowe^[5].

Trzon

Wysokość 4,5–12 cm, grubość 1–4 cm, kształt walcowaty, w dolnej części wyraźnie nabrzmiały. Powierzchnia naga lub drobno jedwabista, początkowo biaława, potem coraz bardziej czerwonawa, w końcu czerwonobrązowa. Po uszkodzeniu zmienia barwę na żółtą, potem czerwonawą. Posiada wysoki, podobny do kołnierza, zwisający pierścień, początkowo biały, potem plamisto czerwonawy. U podstawy trzonu biała grzybnia z cienkimi sznurami grzybniowymi^[5].

Miąższ

Gruby, biały, po przekrojeniu powoli barwiący się na żółto, po wysuszeniu czerwony. Bez wyraźnego zapachu i smaku^[5].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników biały, zarodniki elipsoidalne, o rozmiarach 9–11 × 6–7 μm, gładkie z małą ilością porów, amyloidalne. cheilocystydy maczugowate lub wrzecionowate o rozmiarach 50-85 × 7,5–23 μm. Pleurocystyd brak. Strzępki w KOH barwią się na brązowo. Komórki w skórce kapelusza o średnicy 3–25 μm, hialinowe do brązowych, strzępki końcowe cylindryczne lub zwężające się^[5].

Występowanie

Najwięcej stanowisk podano w Ameryce Północnej. Jest tutaj szeroko rozprzestrzeniony, ale częściej spotykany na wschód od Gór Skalistych^[5]. Notowany jest także w niektórych krajach Europy i w Nowej Zelandii^[6]. W Polsce gatunek ten był nieznany, brak go w wykazie wszystkich grzybów wielkoowocnikowych W. Wojewody z 2003 r.^[7] Po raz pierwszy jego występowanie w Polsce podał Błażej Gierczyk w 2011 r.^[8]

Saprotrof rosnący pojedynczo, w rozproszeniu lub stadnie na zrębkach, w pobliżu wysypisk odpadów, na siedliskach ruderalnych i na pniakach. Sporadycznie pojawia się w lesie, gdzie rośnie na pniakach lub wokół martwych drzew. Owocniki wytwarza od lata do jesieni^[5].