Piotr Dudziec

Piotr Dudziec (ur. 20 października 1906 w Rębiszach-Kolonii, zm. 13 czerwca 1970 w Nasielsku) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy płocki w latach 1950–1970.

Piotr Dudziec

Biskup tytularny Camuliany
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	20 października 1906 Rębisze-Kolonia
Data i miejsce śmierci	13 czerwca 1970 Nasielsk
Miejsce pochówku	bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku
Biskup pomocniczy płocki
Okres sprawowania	1950–1970
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	19 czerwca 1932
Nominacja biskupia	12 czerwca 1950
Sakra biskupia	29 czerwca 1950

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	29 czerwca 1950
Konsekrator	Tadeusz Paweł Zakrzewski
Współkonsekratorzy	Piotr Kałwa Czesław Kaczmarek
Współkonsekrowani biskupi Jan Wosiński 4 lutego 1962

Życiorys

19 czerwca 1932 przyjął święcenia kapłańskie w katedrze płockiej. Był wikariuszem w Zegrzu i Płocku. Podczas okupacji pełnił funkcję proboszcza w Krasnem i Węgrowie, był więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Soldau (KL) w Działdowie. Po uwolnieniu był duszpasterzem w diecezji kieleckiej. Zajmował stanowisko kanclerza kurii diecezjalnej w Kielcach. Po powrocie do Płocka w 1947 został kanonikiem kapituły katedralnej, pracownikiem kurii diecezjalnej i profesorem tamtejszego Wyższego Seminarium Duchownego.

12 czerwca 1950 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji płockiej i biskupem tytularnym Camuliany. Sakrę biskupią przyjął 29 czerwca 1950. W diecezji płockiej był wikariuszem generalnym, a w latach 1961–1962 wikariuszem kapitulnym.

W 1964 uczestniczył w III sesji soboru watykańskiego II^[1].

Zmarł nagle w wyniku rozległego ataku serca 13 czerwca 1970 w Nasielsku, po mszy świętej, w trakcie której udzielił sakramentu bierzmowania^[2]. Pochowany został w katedrze w Płocku.