Pistolet maszynowy Bechowiec

Bechowiec – polski pistolet maszynowy opracowany i produkowany przez Henryka Strąpocia i grupę osób z Ostrowca^[2]. Produkowany w warunkach konspiracyjnych, od lata 1943 do lipca 1944. Wyprodukowano ok. 11 szt. Pistolety były używane przez żołnierzy Batalionów Chłopskich, od których pochodzi skrót nazwy umieszczonej na broni.

Bechowiec

Państwo	Polskie Państwo Podziemne
Rodzaj	pistolet maszynowy
Historia
Prototypy	1943
Produkcja	1944
Wyprodukowano	co najmniej 13 egz.
Dane techniczne
Kaliber	9 mm (7,62 mm)
Nabój	9 × 19 mm Parabellum (7,62 × 25 mm Tokariew)
Magazynek	pudełkowy na 32 naboje[1]
Wymiary
Długość	445 mm[1]
Długość lufy	240 mm
Masa
broni	2,43 kg (bez magazynka) 2,82 kg (z magazynkiem)[1]
Inne
Szybkostrzelność teoretyczna	ok. 750 strz./min (obliczeniowa)
Zasięg skuteczny	ok. 100 m

Opis konstrukcji

Bechowiec-1 posiadał zwartą konstrukcję, małe wymiary i korzystny rozkład mas. W jego konstrukcji zastosowano wiele rozwiązań dość wyrafinowanych w porównaniu z wcześniej produkowanymi pistoletami maszynowymi. Strzelał z zamka zamkniętego, co zwiększało celność ognia pojedynczego. Posiadał bezpiecznik skrzydełkowy, pełniący jednocześnie funkcję przełącznika rodzaju ognia. Pistolet maszynowy Bechowiec posiadał zamek zewnętrzny (podobnie jak w pistoletach samopowtarzalnych czy polskim pistolecie maszynowym PM-63 RAK). Zasada działania automatyki oparta była na odrzucie zamka swobodnego. Dostosowany do naboju pistoletowego 9 × 19 mm Parabellum, a kilka ostatnich egzemplarzy dostosowano do 7,62 × 25 mm naboju pistoletowego Tokariewa. Zasilanie z magazynków pudełkowych, dwurzędowych o pojemności 32 naboi.