Pitirim (Wołoczkow)

Pitirim, imię świeckie Pawieł Pawłowicz Wołoczkow (ur. 2 lutego 1961 w Niżnym(inne języki), zm. 24 czerwca 2025^[1]) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Pitirim

Питирим

Pawieł Wołoczkow Павел Волочков
Arcybiskup syktywkarski i komi-zyriański
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1961 Niżny, Kraj Krasnodarski
Data śmierci	24 czerwca 2025
Arcybiskup syktywkarski i komi-zyriański
Okres sprawowania	2016-2025
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia syktywkarska
Śluby zakonne	1984
Diakonat	23 grudnia 1982
Prezbiterat	1 marca 1987
Nominacja biskupia	8 października 1995
Chirotonia biskupia	19 grudnia 1995

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	19 grudnia 1995
Miejscowość	Moskwa
Miejsce	Sobór Objawienia Pańskiego
Konsekrator	Aleksy II
Współkonsekratorzy	Juwenaliusz (Pojarkow), Hiob (Tywoniuk), Sergiusz (Fomin), Pantelejmon (Dołganow), Arseniusz (Jepifanow), Innocenty (Wasiljew), Aleksy (Frołow), Sawa (Wołkow), Sergiusz (Sokołow)
Współkonsekrowani biskupi Jan (Rudenko) 24 kwietnia 2016 Marek (Dawletow) 8 stycznia 2018

Życiorys

Urodził się w Kraju Krasnodarskim, w rodzinie robotniczej. Po ukończeniu szkoły podstawowej został hipodiakonem i osobistym służką (kielejnikiem) arcybiskupa krasnodarskiego i kubańskiego Hermogena. Po odbyciu służby wojskowej, 23 grudnia 1982 został wyświęcony na diakona z inkardynacją do eparchii archangielskiej i chołmogorskiej. Jako diakon służył przez dwa lata w cerkwi Przemienienia Pańskiego w Ajkinie^[2]. W 1984 złożył wieczyste śluby zakonne i rozpoczął naukę w moskiewskim seminarium duchownym, w trybie zaocznym. Do 1987 łączył naukę z funkcją diakona w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Syktywkarze. 1 marca 1987 biskup archangielski i chołmogorski Izydor) wyświęcił go na kapłana w cerkwi Wszystkich Świętych w Archangielsku. Hieromnich Pitirim został następnie skierowany do miasta Pieczora, gdzie organizował nową parafię prawosławną oraz żeński monaster Ikony Matki Bożej „Szybko Spełniająca Prośby”. Służył następnie w cerkwi w Ajkinie (ponownie), w cerkwi św. Łazarza w Oniedze oraz w cerkwi Wszystkich Świętych w Archangielsku. 20 września 1994 został przełożonym monasteru Trójcy Świętej i św. Stefana Permskiego w Ulianowie, podniesiony do godności ihumena. Kontynuował działalność misyjną na terenie republiki Komi. Od 6 października 1995 archimandryta^[2].

8 października 1995 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego nominował go na biskupa syktywkarskiego i workuckiego. Uroczysta chirotonia miała miejsce 19 grudnia tego samego roku w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie. W 2005 uzyskał tytuł kandydata teologii za pracę dotyczącą najnowszej historii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, obronioną na Kijowskiej Akademii Duchownej. Odznaczony w 2001 orderem Przyjaźni Narodów^[2].

Był zdecydowanym przeciwnikiem ruchu ekumenicznego. W artykule opublikowanym na stronie eparchii syktywkarskiej i workuckiej w maju 2010 utożsamił prowadzenie dialogu międzyreligijnego z działalnością masonerii i stwierdził, że jedyną jego formą może być dążenie do nawrócenia chrześcijan innych wyznań na prawosławie^[3].

W 2016 jego tytuł uległ zmianie na biskup syktywkarski i komi-zyriański w związku ze zmianą granic eparchii^[4]. W tym samym roku hierarcha został podniesiony do godności arcybiskupa.

Był członkiem Związku Pisarzy Rosji^[1].

Zmarł w 2025^[1].