Pośrednia Barania Ławka

Pośrednia Barania Ławka (słow. Sedlo baraních strážnic^[1], niem. Weiszjoch, węg. Waisz-horhos^[2]) – przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w ich grani głównej. Znajduje się w długiej północno-zachodniej grani Baranich Rogów i oddziela od siebie Barani Kopiniak na północnym zachodzie i Wyżni Barani Zwornik na południowym wschodzie. Jest to wybitne siodło, tworzące razem z położonym blisko niego Baranim Kopiniakiem i Niżnią Baranią Ławką szerokie obniżenie grani pomiędzy Wyżnim a Niżnim Baranim Zwornikiem, traktowane przez Słowaków jako jedna dwusiodłowa przełęcz^[3].

Pośrednia Barania Ławka

Pośrednia Barania Ławka na prawo od Baraniego Kopiniaka – rozłożystego szczytu w lewej części zdjęcia
Państwo	Słowacja
Pasmo	Karpaty, Tatry
Sąsiednie szczyty	Barani Kopiniak, Wyżni Barani Zwornik
Data zdobycia	24 sierpnia 1903 r.
Pierwsze wejście	A. Englisch, K. Englisch
Położenie na mapie Tatr Pośrednia Barania Ławka
Położenie na mapie Karpat Pośrednia Barania Ławka
49°12′10,2″N 20°11′43,8″E

Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Północne stoki opadają z niej do Baraniego Bańdziocha – górnego piętra Doliny Czarnej Jaworowej, południowe natomiast zbiegają do Baranich Pól w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich^[4]. Najdogodniejsza droga dla taterników na Pośrednią Baranią Ławkę wiedzie od południa przez Baranie Pola, łatwe są też drogi od północnego wschodu z Przełęczy Stolarczyka oraz od południa przez Barani Ogród^[2].

Pierwsze wejścia:

• letnie – Antonina Englisch i Karol Englisch, 24 sierpnia 1903 r.,
• zimowe – František Kele junior, Bohumír Machala, Jaroslav Svoboda, Vladimír Vaculín, Antonín Veverka, Jaroslav Vinař i Jaromír Žemlik, 6 kwietnia 1950 r.^[2]