Pocisk
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pocisk – przedmiot miotany na odległość (lub odpalany na dystans) przeznaczony najczęściej do rażenia określonego celu lub wykonywania innych zadań (np. zadymienia czy oświetlenia).
.jpg)
Charakterystyka
Rażenie celu przez pocisk może następować poprzez jego energię kinetyczną lub przez zamierzony efekt wywoływany umieszczonym w nim ładunkiem bojowym (np. eksplozją materiału wybuchowego, rażeniem odłamków, podpaleniem, rozpyleniem gazu bojowego itp.). Innym rodzajem zadań bojowych pocisku może być np. oświetlenie terenu, podpalenie obiektu czy postawienie zasłony dymnej[1][2]
Miotanie pocisków odbywa się w zróżnicowany sposób i może być wykonywane zarówno ręcznie (np. granat ręczny) lub za pomocą broni miotającej: np. neurobalistycznej i barobalistycznej (strzały, bełty), palnej (pociski strzeleckie, artyleryjskie), wyrzutni (torpedy, pociski granatników ppanc.). Od II połowy XX w. na bardzo szeroką skalę wykorzystuje się także pociski z własnym napędem, zwłaszcza pociski odrzutowe[1][2][3].
Podział
Podsumowanie
Perspektywa
W zależności od wykorzystywanej broni i własności samych pocisków wyróżnia się:[1][2]
Inną klasyfikację można stworzyć w zależności od przeznaczenia pocisku:[4]
- zasadniczego przeznaczenia – służą do rażenia celu – np. pocisk burzący, pocisk chemiczny, pocisk przeciwpancerny
- specjalnego przeznaczenia – np. pocisk dymny, pocisk agitacyjny
- pomocniczego przeznaczenia – np. pocisk ćwiczebny
Innym istotnym podziałem jest klasyfikacja na pociski kierowane i niekierowane.
Obrobiony kamień przeznaczony do miotania z procy, jeden z pierwszych prymitywnych pocisków
Kula armatnia, żeliwny pocisk do XVII w. armaty rażący energią kinetyczną
Granat ręczny miotany siłą ludzkich mięśni
Nabój z wyjętym pociskiem strzeleckim
Torpeda, podwodny pocisk z własnym napędem silnikowym
Pocisk artyleryjski w momencie wystrzelenia z haubicy
.jpg)
.jpg)
Zobacz też
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.