Pokój w Merseburgu (1013)

Pokój w Merseburgu (1013) – traktat pokojowy uzgodniony w nocy (w Zielone Świątki) z 24 na 25 maja 1013 roku w Merseburgu. Został zawarty między księciem polskim Bolesławem I Chrobrym a cesarzem rzymskim i królem niemieckim Henrykiem II Świętym. Pokój kończył drugą wojnę polsko-niemiecką stoczoną w latach 1007-1013^[1][2][3][4].

Pokój w Merseburgu (1013)

Położenie Łużyc i Milska względem Polski wczesnopiastowskiej
Data	24–25 maja 1013
Miejsce	Merseburg
Wynik	zakończenie II wojny polsko-niemieckiej i przyznanie Bolesławowi Łużyc i Milska
Przyczyna	Wojna polsko-niemiecka w latach 1007–1013
Terytorium	Księstwo Saksonii
Strony rozmów Księstwo Polskie  I Rzesza (Niemcy) Przywódcy książę Bolesław I Chrobry cesarz Henryk II Święty

Mapa „Łużyc” (Dolne Łużyce na zielono) i „Milska” (Górne Łużyce na żółto) z XVIII wieku

Postanowienia

Według postanowienia pokoju Bolesław otrzymywał Łużyce i Milsko, ale musiał złożyć z nich hołd lenny cesarzowi, oraz zobowiązać się do wysłania posiłków wojskowych dla Henryka, podczas jego wyprawy na Rzym. Z kolei Henryk zobowiązał się w tym samym do wsparcia Bolesława w wyprawie na Ruś.

Bolesław był też zobowiązany do płacenia cesarzowi daniny z zdobytych ziem^{[1][2][3][4][5][6]} .

Zobacz też

• Zjazd w Merseburgu (1002)
• pokój w Merseburgu (1032)