Pokolenie Y

Pokolenie Y^[1] (ang. Generation Y), in. milenialsi^[2] (ang. Millennials) – kohorta demograficzna następująca po pokoleniu X^[3][4]). Nazywane jest również „pokoleniem Milenium”, „następną generacją”, a także „pokoleniem cyfrowym”. Po raz pierwszy nazwa ta pojawiła się w 1993 w tygodniku „Advertising Age”^[3]. Datowanie ludzi z pokolenia Y nie jest ścisłe, jednak według większości źródeł, pokolenie Y to osoby urodzone między 1980 a 1994^[5], i dzieli się je na młodszych (osoby urodzone do około połowy lat 90) i starszych (osoby urodzone między 1980 a 1989)^[6][7].

Oś czasu pokoleń w świecie zachodnim

Pracownicy z pokolenia X i Y nazywani są niekiedy pokoleniem C – od przymiotnika connected (ang. „połączony”), jako osoby stale podpięte do internetu i wykorzystujące codziennie media społecznościowe do komunikacji prywatnej i zawodowej^[8].

Rozbieżności definicyjne

• William Strauss i Neil Howe, twórcy teorii pokoleń, przyjmują daty 1982–2004^[9]. Ale później autorzy w swojej pracy przyznali, że granice są rozmyte i że nie można przewidzieć tempa ich rozwoju^[10].
• Międzynarodowe Centrum Badań McCrindle Research definiuje pokolenie Y jako urodzone w latach 1980-1994.^[11]
• Amerykański profesor psychologii na Uniwersytecie Stanowym w San Diego, Gene M. Twenge, podkreśla milenialsów jako urodzonych w latach 1980-1994.^[12]
• Według socjologa Witolda Września z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu pokolenie Y to w Polsce pokolenie ludzi urodzonych od 1984 do 1997 roku^[13].
• W 2014 roku przedsiębiorstwo Dale Carnegie Training i RSU Research ustaliły, że pokolenie Y obejmuje osoby urodzone w latach 1980–1996^[14].
• W amerykańskim programie telewizyjnym Survivor, w 33 sezonie pod tytułem „Millennials vs. Gen X”, skład milenialsów obejmował osoby urodzone w latach 1984–1997^[15].
• Według amerykańskiej agencji rządowej United States Census Bureau, pokolenie Y obejmuje ludzi urodzonych w latach 1982–2000^[16].
• Według autorów książki Pokolenia – co się zmienia? pokolenie Y w Polsce to ludzie urodzeni w latach 1980–1989^[17].

Stereotypy przypisywane przedstawicielom pokolenia Y

Cechy charakterystyczne

Istnienie różnic pomiędzy pokoleniem Y a innymi pokoleniami ma charakter anegdotyczny, różnice te nie zostały potwierdzone w badaniach naukowych^[18][19][20].

• Aktywnie i w każdej dziedzinie życia korzystają z technologii i mediów cyfrowych.
• Żyją w „globalnej wiosce”, dzięki dostępowi do Internetu mają znajomości na całym świecie.
• Cechuje ich duża pewność siebie^[21].
• Często dłużej mieszkają razem z rodzicami, opóźniając przejście w dorosłość^[22].
• Ważniejsze stają się dla nich jakość życia i doświadczenia życiowe niż posiadanie^[23].
• Nie pamiętają czasów tzw. zimnej wojny pomiędzy USA i ZSRR oraz komunizmu w krajach Europy Środkowo-Wschodniej^[24] (w Polsce ludzie pokolenia Y nie pamiętają czasów PRL).
• Wychowali się w realiach wolnego rynku.
• Według badań przeprowadzonych w University of New Hampshire cechują ich: wysokie mniemanie o swoich umiejętnościach, przekonanie o własnej wyjątkowości, nadmierne oczekiwania oraz silna awersja wobec krytyki^[25].
• W Stanach Zjednoczonych ok. 40% milenialsów ma tatuaż^[26].

Pokolenie Y w pracy

• Chcą pracować, ale nie całe życie – myślą o przyszłości na emeryturze^[3], planują długoterminowo, chętnie zakładają własny biznes^{[potrzebny przypis]}.
• Nie jest dla nich istotna stabilna praca na dłuższy czas^[3][23], często uważani są za nielojalnych pracowników^[3].
• Sporą uwagę przywiązują do życia prywatnego, oczekując dużej swobody i elastycznego czasu pracy^[3]. Mają duży apetyt na życie i nie chcą się ograniczać – praca nie może ich ograniczać.
• Przełożonych traktują jak równych sobie pracowników, ale z szerszymi kompetencjami^[3][27].
• Oczekują od pracodawcy wyznaczania celów i kontroli^[23], prowadzenia „za rękę”^[27].
• Są świetnie przygotowani do pracy w realiach wolnego rynku i globalizacji^[23][27].
• Dobrze rozwiązują częste problemy, ale słabiej radzą sobie z niestandardowymi^[27].

Zagrożenia i kontrowersje

• Technologia cyfrowa, z której tak aktywnie korzystają, pozostawia im mało czasu na myślenie autonomiczne i wyrobienie sobie własnych poglądów, jednocześnie zaś umożliwia im sprawdzanie wiedzy w różnych źródłach.
• Dochodzi do stopniowej alienacji pokoleniowej – nie kontaktują się niemal wcale z przedstawicielami poprzednich pokoleń (nie licząc rodziców).
• Nie szukają autorytetów, żyjąc w przekonaniu, że „wszystko jest w ich rękach^[28]” i nikt nie może im nic narzucić.
• Nauczeni biegłego posługiwania się klawiaturą, zapominają, jak się pisze ręcznie^[27].
• Często są zbyt pewni siebie i niecierpliwi, muszą się dopiero uczyć odpowiedzialności za swoje czyny^[27][23].

Zobacz też

• pokolenie X
• pokolenie Z
• pokolenie Alfa
• Mcpraca
• konsumpcjonizm
• rewolucja seksualna