Polonia w Nowej Zelandii

Polonia w Nowej Zelandii – Polacy i Nowozelandczycy pochodzenia Polskiego.

Polonia w Nowej Zelandii

Populacja	ok. 4 tys.
Miejsce zamieszkania	Nowa Zelandia
Język	polski, angielski
Grupa	Polacy

Polscy uchodźcy w Wellington, 1944

Polscy uchodźcy przybywający do Wellington i obozu dla polskich dzieci w Pahiatua, 1944

Polscy uchodźcy w Wellington, 1944

Polonia w Dunedin

Polonia w Auckland

Nowozelandzka Polonia szacowana jest obecnie na ok. 4 tys. osób^[1] i skupia się głównie w Wellington i Auckland^[2].

Historia

XVIII wiek

Historia stosunków polsko-nowozelandzkich rozpoczęła się w XVIII wieku, kiedy to w czasie podróży dookoła świata, na pokładzie H.M.S. Resolution, kapitanowi Jamesowi Cookowi towarzyszyli dwaj botanicy Jan i jego syn Jerzy Forsterowie – obaj pochodzenia polskiego. Załoga dotarła do brzegów Nowej Zelandii^[3].

Pierwsza duża grupa polskich osadników przybyła do Nowej Zelandii statkiem Friedeburg, który przybył z Hamburga do Lyttelton 30 sierpnia 1872 r^[3].

Pierwsi Polacy osiedlili się w okolicy Christchurch^[3].

XIX wiek

Kolejną dużą grupą polskich osadników, była załoga statku, który wpłynął do Port Chalmers 6 grudnia 1872 roku^[3].

Większość Polaków osiedliła się w regionie Otago, niedaleko Dunedin, a także w Taranaki na Wyspie Północnej, głównie w Inglewood^[3].

XX wiek

Spis ludności z 1921 wykazał 399 osób z Polski mieszkających na terenie Nowej Zelandii^[2].

W 1940 roku, z inicjatywy Augusta Zaleskiego utworzono konsulaty RP w Australii i Nowej Zelandii. Konsulem Generalnym w Nowej Zelandii został mianowany dr Kazimierz Wodzicki^[3].

W 1944 roku, Nowa Zelandia zgodziła się przyjąć grupę 733 polskich dzieci, głównie sierot i półsierot, ofiar deportacji z rodzinami do ZSRR^[4], oraz ich opiekunów, aż do zakończenia wojny^[5]. 1 listopada 1944 r. otwarty został dla nich kampus w Pahiatua^[6].

Po wojnie w Nowej Zelandii przebywało ok. 850 Polaków (w tym ok. 200 żołnierzy Drugiego Korpusu)^[1].

W 1966 r. otwarto w Wellingtonie Konsulat Generalny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej^[3].

1 marca 1973 r. oficjalnie nawiązano stosunki dyplomatyczne między Polską a Nową Zelandią na poziomie ambasady^[3].

III RP

W 2005 roku Nowa Zelandia otworzyła swoją Ambasadę w Warszawie^[3].

Obecnie Polonia w Nowej Zelandii liczy ok. 4 tysięcy osób^[1]. Polacy organizują się w stowarzyszeniach i klubach, organizują wydarzenia kulturalne. W Nowej Zelandii działają polskie szkoły, a trzy kościoły oferują wiernym msze w języku polskim^[1].

W Wellington znajduje się polska ambasada, a w Auckland i Christchurch konsulaty honorowe RP^[3].

Instytucje polskie działające w Nowej Zelandii

W Nowej Zelandii działają liczne polskie instytucje, m.in.^[3]:

• Stowarzyszenie Polaków w Wellingtonie
• Stowarzyszenie Polaków w Auckland
• Stowarzyszenie Polaków w Christchurch
• Dunedin – Polish Heritage of Otago and Southland Trust
• Organizacja polonijna w Waikato (Hamilton)
• Organizacja polonijna w Taurandze
• Federacja Polskich Organizacji w Nowej Zelandii
• Muzeum Polskiego Dziedzictwa
• Polish for Kids (Wairarapa)
• Stowarzyszenie Polskich Kombatantów
• Gazeta Polonia
• Polsko-Nowozelandzkie Stowarzyszenie Biznesu POLANZ
• Portal poświęcony historii polskich imigrantów w Nowej Zelandii
• Fundacja „Between The Waters – Polish Legacy in New Zealand”