Publiusz Decjusz Mus (konsul 340 p.n.e.)

Publiusz Decjusz Mus – rzymski konsul z 340 p.n.e., członek plebejskiej rodziny Decjuszy.

Publiusz Decjusz Mus

Publius Decius Mus

Data urodzenia	ok. przypuszczalnie 377 p.n.e.
Data śmierci	340 p.n.e.
konsul rzymski
Okres	od 340 p.n.e. do 340 p.n.e.

Decjusz karierę polityczną rozpoczął w 352 p.n.e., wchodząc w skład pięcioosobowej komisji finansowej (łac. quinqueviri mensarii) powołanej w celu umniejszenia długów obywateli rzymskich^[1]. W 343 p.n.e. brał udział w I wojnie samnickiej w randze trybuna wojskowego. Zawdzięcza mu się uratowanie armii konsula Aulusa Korneliusza Kossusa, gdy ten wpadł w zasadzkę Samnitów^[2]. W uznaniu zasług otrzymał odznaczenie corona graminea^[3].

Konsulat

Peter Paul Rubens, Śmierć Decjusza Musa w bitwie (1618)

Decjusz został wybrany konsulem na rok 340 p.n.e. razem z Tytusem Manliuszem Torkwatusem. W tym samym roku wybuchła wojna latyńska. Konsulowie zgromadzili dwa legiony i ruszyli w stronę Lacjum. Według Liwiusza podczas marszu obydwu konsulom przyśnił się sen, w którym otrzymali przepowiednię: ten naród, który poświęci życie swojego wodza i jego własne legiony dla cieniów podziemnych i matce Ziemi, ten zwycięży w następnej bitwie^[4]. Sen ten konsulowie opowiedzieli później swoim żołnierzom, by ci byli przygotowani na śmierć jednego z konsulów. Gdy doszło do bitwy pod Wezuwiuszem z Latynami, Decjusz ofiarował swoje życie bogom, włączając się do bitwy i atakując szeregi latyńskie^[5]. Zginął, lecz jego poświęcenie miało przynieść sukces Rzymianom, którzy zwyciężyli w bitwie^[6].