RMS Campania

RMS Campania – brytyjski liniowiec i parowiec należący do towarzystwa Cunard Line, zbudowany przez stocznię Fairfield Shipbuilding and Engineering Company w Szkocji. Do ruchu włączony 8 września 1892 roku. Posiadał takie same wymiary i specyfikacje, jak jego siostrzany statek – RMS "Lucania". W 1893 "Campania" była największym i najszybszym liniowcem pasażerskim. W tym samym roku zdobyła Błękitną Wstęgę Atlantyku, za przebycie Oceanu Spokojnego w ciągu 6 dni. Odebrała tym samym tytuł SS "City of Paris" (siostrzany statek SS "City of New York"). W następnym roku (1894) tytuł ten otrzymała "Lucania" (siostrzany parowiec Campanii) i posiadała go do 1898 roku.

RMS Campania

Następne nazwy	HMS Campania
Bandera	Wielka Brytania
Armator	Cunard Line/Brytyjska Admiracja
Dane podstawowe
Typ	statek pasażerski
Historia
Stocznia	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company
Data wodowania	22 września 1891
Data oddania do eksploatacji	8 września 1892
Data zatonięcia	5 listopada 1918
Dane techniczne
Liczebność załogi	424
Liczba pasażerów	2000
Długość całkowita (L)	204 m
Szerokość (B)	21,05 m
Zanurzenie (D)	13,07 m
Pojemność brutto	12 950 GT
Pojemność netto	4973 NT
Napęd mechaniczny
Liczba śrub napędowych	2
Prędkość maks.	22 w.

HMS Campania

Historia

RMS "Campania" i "Lucania" były częściowo finansowane przez brytyjską Admirację, jedynym warunkiem, aby otrzymać dotację było oddanie "Campanii" i "Lucanii" podczas wojny do dyspozycji Admiracji. Budowa rozpoczęła się w stoczni Fairfield Shipbuilding and Engineering Company w 1941 roku, zaledwie 43 dni po zamówieniu statku. Oba liniowce służyły 14 lat dla Cunarda. Później "Lucania" została pocięta na złom, a "Campania" służyła do 26 września 1914 roku u armatora Anchor Line i przemierzała trasę Glasgow-Nowy Jork. Oczekującą na zezłomowanie "Campanię" kupiła Admiralicja i przemianowała na HMS "Campania". Po przebudowie pełniła ona rolę okrętu lotniczego. HMS "Campania" służyła krótko – 5 listopada 1918 roku uderzyła dziobem o pancernik "Royal Oak". Uszkodzona Campania osiadła na dnie, częściowo wystając nad powierzchnię wody. Stanowiło to niebezpieczeństwo dla żeglugi i wrak został zniszczony za pomocą materiałów wybuchowych w 1923 roku. Następczyniami RMS "Campania" i RMS "Lucania" są RMS "Mauretania" i RMS "Lusitania".

Wnętrze

Wnętrza pierwszej klasy były utrzymane w stylu wiktoriańskim. Każdy pasażer z tej klasy posiadał własną kajutę wyłożona panelami wykonanymi z mahoniu lub dębu i łazienkę. Publiczna palarnia wykonana została w stylu elżbietańskim. Sufit jadalni był w kolorze biało-złotym, a na nim wisiały żyrandole przypominające kształtem świetliki.