RWD-2

RWD-2 – polski samolot turystyczno-sportowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD na przełomie 1928 i 1929 roku.

Szybkie fakty Państwo, Producent ...

RWD-2 został skonstruowany jako rozwinięcie RWD-1 przez Stanisława Rogalskiego, Stanisława Wigurę i Jerzego Drzewieckiego. Prace konstrukcyjne rozpoczęły się jesienią 1928 roku, zakończono je na początku 1929 roku. Samolot charakteryzował się starannym opracowaniem aerodynamicznym, co doprowadziło do rezygnacji z bezpośredniej widzialności do przodu. Dlatego też zyskał przydomek „ślepa mysz”. Zasadnicza różnica w stosunku do RWD-1 dotyczyła napędu – w miejsce zawodnego i niewyrównoważonego w pracy dwucylindrowego silnika Scorpion, powodującego drgania konstrukcji, zastosowano cięższy, ale w miarę niezawodny i bardzo równo pracujący dziewięciocylindrowy silnik Salmson. Zastosowano też sztywniejszy kadłub i solidniejsze koła podwozia. Zmiany te wiązały się z przyrostem masy o około 60 kg^[1].

Samolot był zbudowany w Warsztatach Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej. Pierwszy prototyp, o znakach rejestracyjnych SP-ACE, został oblatany przez Jerzego Drzewieckiego w lipcu 1929 roku^[2]. Następnie prototyp odbył wieloetapowy lot na trasie około 1200 km dookoła Polski pilotowany przez Franciszka Żwirko i Stanisława Wigurę w lipcu 1929 roku. Następnie w sierpniu i wrześniu 1929 roku ta sama załoga odbyła lot na trasie Warszawa – Paryż – Barcelona – Warszawa (5000 km w ciągu 42 godzin lotu)^[3]. Był to pierwszy tak daleki rajd samolotu turystycznego polskiej konstrukcji i produkcji. Jesienią 1929 roku RWD-2 zajął I miejsce w Locie Południowo-Zachodniej Polski^[4]. 16 października 1929 roku Franciszek Żwirko wraz z Antonim Kocjanem ustanowili pierwszy polski międzynarodowy rekord lotniczy w wysokości lotu w klasie samolotów o masie własnej do 280 kg z wynikiem 4004 m^[5].

W 1930 roku wybudowano trzy kolejne egzemplarze (SP-ADJ, -ADG, -ADH). Brały one udział w zawodach Challenge 1930. W próbie zużycia paliwa RWD-2 zajął pierwsze miejsce z wynikiem 5,2 kg/100 km^[6]. Stanisław Płonczyński w klasyfikacji generalnej uzyskał 19. miejsce, Edward Więckowski zdobył 21. lokatę^[7].

W marcu 1930 roku Franciszek Żwirko na RWD-2 wziął z powodzeniem udział w zimowym locie do Estonii na trasie Warszawa — Wilno – Ryga — Tallinn i z powrotem^[8], a we wrześniu 1930 roku zwyciężył w Locie Południowo-Zachodniej Polski. We wrześniu 1930 roku cztery RWD-2 pilotowane przez por. Henryka Skrzypińskiego, Stanisława Rogalskiego, Jerzego Drzewieckiego i Stanisława Tondysa zajęły cztery pierwsze miejsca w III Krajowym Konkursie Awionetek w II kategorii samolotów^[9]^[10]. W 1932 roku por. Robert Hirszbandt wykonał przelot samolotem RWD-2 z Warszawy do Londynu, było to pierwsze zarejestrowane użycie zaprojektowanego w Polsce samolotu do celów służbowych^[11].

RWD-2 były pierwszymi w pełni udanymi, polskimi samolotami sportowymi produkowanymi seryjnie. Były one kupowane przez aerokluby i ostatecznie wycofane w 1935 roku^[12].

Historia

Opis konstrukcji

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand - on