Radionamierzanie

Radionamierzanie (również radiopelengacja, łac. pelengation – rozpoznanie, zlokalizowanie, namiar, ustalenie miejsca) – rodzaj radiolokacji polegający na wyznaczaniu położenia obiektu poprzez wykorzystanie prostoliniowego rozchodzenia się fal radiowych^[1]. Radionamiaru dokonuje się za pomocą radionamierników (radiogoniometrów). Wynikiem radionamierzania jest wyznaczenie na mapie prostych, których punkt przecięcia określa położenie obiektu lokalizowanego. W żegludze najczęściej radionamiernik jest zamontowany na statku. Chcąc określić pozycję należy:

• wybrać z odpowiedniej publikacji (Spis Radiosygnałów), radiolatarnie najbliższe pozycji statku
• dostroić odbiornik radionamiernika do częstotliwości pierwszej z wybranych radiolatarni
• odczytać radionamiar
• powtórzyć czynności dla pozostałych radiolatarni
• wykreślić radionamiary

Punkt przecięcia się linii radionamiarów jest pozycją obserwowaną. Przy większych odległościach od radiolatarni do wykreślania radionamiarów trzeba użyć specjalnych map sporządzonych w odwzorowaniu azymutalnym. Innym sposobem wykorzystania radionamierzania jest użycie radionamierników o znanej pozycji. W takim systemie statek lub samolot nadaje sygnał, a stałe stacje określają namiar i ewentualnie pozycję. Przed wprowadzeniem elektronicznych systemów nawigacji Decca, Loran, Omega i systemów satelitarnych radionamierzanie było jedynym sposobem określenia pozycji w nawigacji pełnomorskiej, który nie zależał od pogody. Z tego względu posiadanie radionamiernika było obowiązkowe dla statków morskich. Ponieważ pozycja z radionamiarów może być obarczona dużym błędem, po wprowadzeniu systemów elektronicznych jej znaczenie spadało. Obecnie radionamierniki nie są obowiązkowe a radiolatarnie są likwidowane. We wrześniu 2007 w nawigacji morskiej pozostały trzy z kilkuset czynnych jeszcze w latach 90. XX wieku^[2]. Radionamierzanie pozostało ważnym elementem akcji poszukiwawczo-ratowniczych. Jeżeli jednostka w niebezpieczeństwie nie może określić swojej pozycji, nadaje sygnał na określonej częstotliwości i jednostki ratownicze mogą odczytać kierunek do jednostki w niebezpieczeństwie, a przy odpowiednim rozmieszczeniu stacji namierzających – także pozycję.