Regina z Alezji

Regina z Alezji, fr. Saint Reine (zm. 7 września 251 lub 286 w Alezji) – dziewica i męczennica z pierwszych wieków chrześcijaństwa, święta Kościoła katolickiego^[3].

Święta
Regina z Alezji

dziewica i męczennica
Data i miejsce urodzenia	III wiek Alezja, obecnie Alise-Sainte-Reine
Data i miejsce śmierci	7 września 251 lub 286 Alezja, Galia
Czczona przez	Kościół katolicki
Wspomnienie	7 września[1]
Atrybuty	gołębica, dzban, palma męczeństwa, miecz, włócznia, owce, księga, korona
Patronka	cieśli, stolarzy, pasterzy, ubogich, ofiar tortur i molestowania, chorych na choroby weneryczne[2]

Witraż z wizerunkiem Świętej Reginy z Alezji w bazylice w Ars-sur-Formans

Żywot

Niewiele jest pewnych informacji o życiu Reginy, a z jej postacią wiąże się wiele legend. Według jednej z nich Regina urodziła się w III wieku w Autun, w dzisiejszej Francji w zamożnej pogańskiej rodzinie. Jej matka zmarła przy porodzie, dlatego wychowanie dziecka przypadło piastunce, która była chrześcijanką ^[4]. Ochrzciła ona potajemnie dziecko, a gdy ojciec Reginy dowiedział się o tym wpadł w gniew i wygnał obie z domu. Zamieszkały więc razem i utrzymywały się ze skromnych dochodów piastunki, która również przekazała dziewczynce podstawowe prawdy wiary. Regina natomiast pomagała przy wypasie owiec, poświęcając przy tym wiele czasu na modlitwę i rozmyślanie o Bogu. Gdy ukończyła piętnaście lat, zwrócił na nią uwagę Olybriusz, prefekt Galii. Dowiedziawszy się, że pochodzi ona z wybitnego rodu, postanowił wziąć ją za żonę. Odkrył jednak, że jest chrześcijanką i usiłował ją skłonić do zaparcia się wiary. Regina jednak odmówiła wzgardziwszy propozycją małżeństwa. Rozgniewany i urażony prefekt wtrącił Reginę do więzienia, po czym wyjechał by odeprzeć najazd barbarzyńców. Po jego powrocie święta trwała w swoich zamiarach i nadal zdecydowanie odmawiała oddawania czci bożkom. Ogarnięty wściekłością Olybriusz kazał ją wychłostać i przypiekać rozżarzonym żelazem. Tortury te jednak nie odniosły skutku, a Regina trwała na modlitwie, dlatego rozwścieczony prefekt kazał ją ściąć w dniu 7 września 251 lub 286 roku^[5][6].