Rejon rudecki

Rejon rudecki (ukr. Рудківський район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1962. Należał do obwodu drohobyckiego do 1959 roku, a po jego zniesieniu do obwodu lwowskiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Rudkach.

Rejon rudecki

Рудківський район

Rejon
Państwo	ZSRR
Republika związkowa	Ukraińska SRR
Obwód	drohobycki (1940–59) lwowski (1959–62)
Siedziba	Rudki
Data powstania	1940, 1944
Data likwidacji	1941, 1962
brak współrzędnych

Rejon rudecki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie drohobyckim utworzono 30 rejonów, między innymi rudecki^[1].

Rejon objął miasto Rudki, obszary zniesionych gmin Hoszany, Koniuszki Siemianowskie i Pohorce oraz wschodnią część gminy Kupnowice Nowe (gromady Błozew Dolna, Kanafosty, Kupnowice Nowe, Kupnowice Stare, Ostrów, Rozdziałowice, Szeptyce, Wańkowice i Woszczańce), należące przed wojną do powiatu rudeckiego, a także gromadę Hodwisznia, należącą przed wojną do gminy Lubień Wielki w powiecie gródeckim – wszystkie w województwie lwowskim^[2].

Rejon rudecki przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Lemberg dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa^[3].

Rejon został odtworzony 31 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną^[4].

21 maja 1959, w wyniku zniesienia obwodu drohobyckiego, rejon dobromilski włączono do obwodu lwowskiego^[5].

23 września 1959 do rejonu rudeckiego włączono części zniesionych rejonów komarniańskiego i sądowowiszniańskiego^[6].

Rejon rudecki zniesiono w 1962 roku, włączając jego obszar do rejonów gródeckiego i samborskiego^[7].